Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys, Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.), Protokolant asystent sędziego Agnieszka Chorab, po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E.W., Z.T., B.A. i K.A. od punktu 1 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2013 r. sygn. akt I SAB/Wa 371/13 w sprawie ze skargi E.W., Z.T., B.A. i K.A. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie w przedmiocie rozpoznania odwołania 1. uchyla punkt 1 (pierwszy) zaskarżonego wyroku i stwierdza, że bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie na rzecz E.W., Z.T., B.A. i K.A. solidarnie 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 5 września 2013 r. sygn. akt I SAB/Wa 371/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi E. W., Z. T., B. A. i K. A. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, a umorzył postępowanie w zakresie stwierdzenia bezczynności.
W uzasadnieniu Wojewódzki Sąd przedstawił następujący stan sprawy.
Decyzją z [...] września 2011 r., Prezydent m.st. Warszawy odmówił E. W., Z. T., B. A. i K. A. ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do nieruchomości warszawskiej przy ul. S., dz. nr 2, od której przez ww. zostało wniesione odwołanie z 27 września 2011 r., które Prezydent przekazał Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Warszawie przy piśmie z 7 października 2011 r., a które wpłynęło do Kolegium 11 października 2011 r. Odwołujący się 4 czerwca 2012 r. wnieśli skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego, która odrzucona została postanowieniem 31 stycznia 2013 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ze względu na niewyczerpanie trybu przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a., a akta sprawy wraz z odpisem tego postanowienia Sąd zwrócił Kolegium 27 marca 2013 r.
Pismem z 24 czerwca 2013 r. E. W., Z. T., B. A. i K. A. wnieśli ponowną skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego, po uprzednim wezwaniu z 10 grudnia 2012 r. organu do usunięcia naruszenia prawa. Samorządowe Kolegium Odwoławcze odpowiedź na skargę, z wnioskiem o umorzenie postępowania wniosło [...] lipca 2013 r., wyjaśniając, że decyzją z [...] lipca 2013 r. [...] rozpoznało odwołanie, utrzymując decyzję Prezydenta w mocy.
W takim stanie sprawy Wojewódzki Sąd stwierdził, że wobec wydania przez Samorządowe Kolegium decyzji w postępowaniu odwoławczym nie może już zobowiązać organu do wykonania tej czynności, jednocześnie wyjaśnił, że art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270) daje podstawę do rozstrzygnięcia, czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i uznał, że naruszenie o takim charakterze nie miało miejsca z uwagi na skomplikowany charakter sprawy.
Reprezentowani przez adwokata E. W., Z. T., B. A. i K. A. wnieśli skargę kasacyjną od pkt pierwszego tego wyroku, na podstawie art. 174 punkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) zaskarżonemu wyrokowi zarzucając:
- naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 149 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), poprzez jego nieprawidłową wykładnię, skutkującą nieprawidłowym uznaniem, iż bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, w sytuacji, gdy organ kilkakrotnie przekroczył ustawowe terminy załatwienia sprawy,
- naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 149 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w związku z art. 35 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez ich nieprawidłową wykładnię, skutkujące nieprawidłowym stwierdzeniem, iż przekroczenie terminów wskazanych w art. 35 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stanowiło rażącego naruszenia prawa,