Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Krakowie A. M. skargi kasacyjnej Gminy Miasta [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 lipca 2017 r. sygn. akt III SA/Kr 585/17 w sprawie ze skargi Gminy [...] na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie realizacji zadania dotyczącego poprawy warunków mieszkaniowych społeczności romskiej z terenu Miasta [...] 1. oddala skargę kasacyjną. 2. zasądza od Gminy Miasta [...] na rzecz Gminy [...] kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 lipca 2017r. sygn. akt III SA/Kr 585/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie ze skargi Gminy [...] na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] lipca 2015r. nr [...] w przedmiocie realizacji zadania dotyczącego poprawy warunków mieszkaniowych społeczności romskiej z terenu Miasta [...] stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.
Wspominany wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Postanowieniem z dnia 5 lipca 2016r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę Gminy [...] na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] lipca 2015r. nr [...] w sprawie realizacji zadania dotyczącego poprawy warunków mieszkaniowych społeczności romskiej z terenu Miasta [...].
W wyniku wniesienia przez skarżącą Gminę skargi kasacyjnej od powyższego orzeczenia, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 8 marca 2017r. sygn. akt I OSK 2724/16 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Ponownie rozpoznając sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wskazał, że pismem z dnia 8 marca 2018r. Gmina [...] zaskarżyła powołaną na wstępie uchwałę, zarzucając jej naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 9a ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2015r. poz. 1515 ze zm.), dalej powoływanej jako "u.s.g.", poprzez podjęcie przez Radę Miasta [...] zaskarżonej uchwały w sprawie wyrażenia zgody na nabycie nieruchomości bez wskazania, których nieruchomości ta zgoda dotyczy oraz art. 2 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 4 ust. 1, art. 20 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2014r. poz. 150 ze zm.), dalej powoływanej jako "ustawa o ochronie praw lokatorów", poprzez nabycie na podstawie zaskarżonej uchwały do gminnego zasobu mieszkaniowego nieruchomości położonej w innej gminie.
Następnie wskazano - odwołując się do motywów skargi - że w wyniku wykonania uchwały doszło do naruszenia interesu prawnego skarżącej Gminy, bowiem aktem notarialnym z dnia [...] listopada 2015r. Rep. [...] nr [...] Gmina [...] nabyła nieruchomości w Gminie [...], które mają służyć zapewnieniu odpowiednich warunków mieszkaniowych mieszkańcom [...] należącym do romskiej grupy etnicznej. W ocenie skarżącej Miasto [...] realizuje zadania własne na terenie Gminy [...], jak również tworzy mieszkaniowy zasób gminy na terenie innej gminy, co jest niezgodne z prawem, bowiem na jej terenie może istnieć wyłącznie własny mieszkaniowy zasób gminy.
Sąd I instancji, odnosząc się do podniesionych w skardze zarzutów naruszenia art. 18 ust. 2 pkt 9a u.s.g., wskazał, iż zdaniem strony skarżącej zaskarżona uchwała dotyczy wyrażenia zgody na dokonanie czynności nabycia nieruchomości przez wójta, a więc powinna wskazywać jakie konkretne nieruchomości objęto tą zgodą, tymczasem w § 1 zaskarżonej uchwały Rada Miasta [...] upoważniła Burmistrza do nabycia nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi bez dookreślenia, o jakie konkretnie nieruchomości chodzi. W tym kontekście podniesiono, że taka treść uchwały nie może zostać uznana za zgodną z prawem, gdyż zgoda wyrażona na podstawie wskazanych przepisów jest zgodą na dokonanie określonej czynności, która nie może mieć charakteru generalnego i abstrakcyjnego. Ponadto Gmina [...] stwierdziła, że funkcja zasobu mieszkaniowego gminy, w połączeniu z definicją gminy zawartą w przepisach u.s.g., determinuje miejsce jego położenia w tej gminie, a nie poza nią. Wyjaśniono, że ustawodawca określił wprost, iż wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu gminy lokale zamienne muszą być położone w tej samej miejscowości, w której jest położony lokal dotychczasowy, czyli na terenie gminy, w której zamieszkuje korzystający z niego mieszkaniec i do której należy mieszkaniowy zasób. Mając to na uwadze wskazano, że w razie dopuszczenia możliwości tworzenia zasobu gminy w postaci lokali zamiennych czy socjalnych w innej gminie powstaje nienaturalna sytuacja, w której osoby przeprowadzające się do nowych mieszkań poza swoją macierzystą gminą w istocie przestają być członkami wspólnoty samorządowej tej gminy, a zamieszkując na terenie nowej gminy wchodzą w skład jej wspólnoty.