Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Protokolant starszy inspektor sądowy Barbara Dąbrowska-Skóra po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2012 r. sygn. akt I SAB/Wa 312/11 w sprawie ze skargi J. S. na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku o przyznanie zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 312/11, oddalił skargę J. S. na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku o przyznanie zasiłku celowego.
Przedstawiając w uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, iż pismem z dnia 29 lipca 2011 r. J. S. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku o przyznanie pomocy społecznej w formie zasiłku celowego na miesiąc czerwiec 2011 r. z przeznaczeniem na podstawowe potrzeby życiowe, w tym na zakup leków. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie ewentualnie oddalenie. Podniósł, że wnioski skarżącej z dnia 31 maja 2011 r. (które wpłynęły do organu w dniu 2 czerwca 2011 r.) o pomoc społeczną na miesiąc czerwiec 2011 r. na łączną kwotę 5.720 zł, w tym na: artykuły piśmienne i kserowanie - 100 zł, utrzymanie telefonu komórkowego - 200 zł, świece - 100 zł, kostium kąpielowy i karnet na basen - 250 zł, kalosze -100 zł, torbę na zakupy - 200 zł, ciśnieniomierz - 350 zł, obuwie skórzane - 300 zł, gaz w butlach - 320 zł, odzież - 500 zł, wodę - 750 zł, leki i leczenie - 2.000 zł, kołdrę z wełny merynosa i pościel - 400 zł, pralnię - 150 zł znalazły rozstrzygnięcie w decyzji Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...], a wniosek o zasiłek celowy na dożywianie z Programu Rządowego w kwocie 400 zł znalazł rozstrzygnięcie w decyzji Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...]. Wobec czego w tych postępowaniach administracyjnych ewidentnie nie sposób zarzucić bezczynności organu. Na rozprawie przed Sądem I instancji w dniu 11 czerwca 2012r. ustanowiony z urzędu pełnomocnik skarżącej złożył do akt sprawy pismo procesowe, do którego załączył m. in. odpis postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] sierpnia 2011 r. o umorzeniu postępowania z zażalenia J. S. na nierozpatrzenie w ustawowym terminie przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w S. wniosków o pomoc społeczną na miesiąc czerwiec 2011 r. Powodem powyższego rozstrzygnięcia Kolegium był fakt rozpoznania przez organ I instancji przedmiotowych wniosków J. S. i wydania decyzji z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...], oraz nr [...], i konkluzja, że organ I instancji nie naruszył terminów zakreślonych w art. 35 § 1 i art. 36 § 1 K.p.a., a także ogólnych zasad postępowania administracyjnego.
Wskazanym na wstępie wyrokiem z dnia 12 czerwca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał wniesioną skargę za niezasadną. W jego przekonaniu w rozpoznawanej sprawie organ nie pozostaje w bezczynności, gdyż jak wynika z akt administracyjnych, wnioski J. S. z dnia 31 maja 2011 r., które wpłynęły do organu w dniu 2 czerwca 2011 r., o przyznanie pomocy społecznej na miesiąc czerwiec 2011 r. na łączną kwotę 5.720 zł, w tym 750 zł na leki oraz 2.000 zł na leczenie, zostały rozpatrzone, a wszczęte w tym zakresie postępowanie administracyjne zostało zakończone wydaniem z upoważnienia Burmistrza Miasta S., przez Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. decyzji administracyjnej z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...]. Oznacza to, że w dniu 29 lipca 2011 r., tj. w momencie sporządzenia przez J. S. przedmiotowej skargi, a w konsekwencji również w dacie wpływu skargi do organu, jak też w dacie orzekania przez Sąd, organ nie pozostawał w bezczynności. W związku z powyższym już na dzień złożenia skarga J. S. była całkowicie niezasadna. Dodatkowo Sąd wyjaśnił przyczyny nieuwzględnienia złożonego w imieniu skarżącej przez jej pełnomocnika na rozprawie w dniu 11 czerwca 2012 r. ponownego wniosku o odroczenie rozprawy z powodu choroby skarżącej, co uniemożliwiło jej osobiste stawiennictwo na rozprawie. Sąd uznał, że wobec udziału w sprawie i na rozprawie profesjonalnego pełnomocnika skarżącej oraz faktu, że jak wynika z przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, udział strony w rozprawie nie jest obowiązkowy, jej ponowny wniosek o odroczenie rozprawy zmierzał wyłącznie do przedłużenia postępowania sądowego, podobnie jak wnioski w innych sprawach toczących się ze skarg J. S., które po wielokroć są składane przez skarżącą, o czym Sądowi wiadomo jest z urzędu. Sąd stanął zatem na stanowisku, że w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek wynikających z art. 109 i art. 99 powołanej wyżej ustawy, które warunkują możliwość odroczenia przez Sąd rozprawy. Mając powyższe wywody na uwadze, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., orzekł o oddaleniu skargi.