Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Morys Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2017r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 14 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Ke 257/15 w sprawie ze skargi A. G. na postanowienie Prezydenta Miasta Kielce z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z 14 maja 2015 r. oddalił skargę A. G. na postanowienie Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Kielcach działającego z upoważniania Prezydenta Miasta Kielce z [...] lutego 2015 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Postanowieniem z 30 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Ke 1104/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), odrzucił skargę A. G. na akt z zakresu administracji publicznej wydany z upoważnienia Prezydenta Miasta Kielce przez Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Kielcach z [...] października 2014 r. w przedmiocie przyznania wynagrodzenia kuratorowi ustanowionemu dla nieznanego z miejsca pobytu. Sąd wskazał, że skarżący przed wniesieniem skargi nie wezwał organu do usunięcia naruszenia prawa. Niezachowanie tego wymogu spowodowało, iż skarga była niedopuszczalna i jako taka, stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., podlegała odrzuceniu. Końcowo Sąd wskazał, iż na takie rozstrzygnięcie nie ma wpływu fakt, że organ nie pouczył skarżącego o obowiązku wcześniejszego wezwania do usunięcia naruszenia prawa, ograniczając się do pouczenia o prawie wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
W piśmie z [...] stycznia 2015 r. skierowanym do Prezydenta Miasta Kielce - Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Kielcach skarżący wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, z jednoczesnym wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Pismem z dnia [...] lutego 2015r. organ poinformował skarżącego, iż zgodnie ze stanowiskiem NSA wyrażonym w wyroku o sygn. akt I OSK 2748/12, rozstrzygnięcie w sprawie o przyznanie wynagrodzenia przedstawicielowi strony, ustanowionemu na podstawie art. 34 k.p.a. nie jest aktem wydanym w trybie postępowania administracyjnego. W związku z powyższym organ, w kwestii prośby o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa wydaje akt w formie przewidzianej w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Odnosząc się natomiast do wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia, organ wskazał, iż strona obowiązana jest do zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, zatem przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. W treści skargi do WSA w Kielcach skarżący wskazał, że znaczenie art. 52 p.p.s.a. jest mu znane, oraz rozumie zasadę dwuinstancyjności postępowania, ale pomimo tego nie wniósł wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa w obawie o możliwość "nieuzasadnionego zwiększenia ponoszonych przez skarżącego kosztów". Takie działania, zdaniem organu, skarżący podjął świadomie, rozumiejąc zapewne również jego negatywne następstwa, skutkujące odrzuceniem skargi przez sąd. Odnosząc się do prawidłowości kwestionowanego przez skarżącego pouczenia w piśmie odmawiającym przyznania wynagrodzenia za pełnienie obowiązków kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu organ poinformował, że zgodnie ze stanowiskiem doktryny i orzecznictwa sądowego, wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nie jest instytucją postępowania administracyjnego (nie jest środkiem zaskarżenia), lecz formalnym wymogiem wniesienia skargi. Nie stanowi zatem realizacji zasady dwuinstancyjności postępowania. W związku z powyższym organ nie miał obowiązku pouczania skarżącego o prawie wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, które powinno poprzedzać skargę do sądu.