Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Poznaniu w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy
Uzasadnienie strona 5/5

Na uwadze należy mieć również argumenty celowościowe, o których słusznie wspomniał w swym orzeczeniu Sąd pierwszej instancji. Wprowadzenie instytucji czasowego zatrzymywania prawa jazdy miało na celu "poprawę stanu bezpieczeństwa ruchu drogowego. Konieczność wprowadzenia zmian w tym zakresie potwierdzają przypadki szczególnie tragicznych wypadków drogowych, w wyniku których śmierć ponosi wiele osób" (zob.: druk nr 2586 VII kadencji Sejmu RP). Zaprezentowana przez skarżącego kasacyjnie interpretacja w tym zakresie nie służyłaby osiągnięciu tego celu ponieważ pozwala ona na łatwe uniknięcie sankcji w postaci czasowego zatrzymania prawa jazdy poprzez sam fakt nieposiadania przy sobie lub nieokazania dokumentu prawa jazdy podczas kontroli drogowej.

Należy jedynie dodać, że przyjęta przez skarżącego kasacyjnie interpretacja, której konsekwencją jest "premiowanie" kierowców poruszających się bez dokumentu prawa jazdy, jest również niezgodna z art. 95 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (obecnie: Dz. U. z 2018 r., poz. 618), zgodnie z którym kto prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu pojazd, nie mając przy sobie wymaganych dokumentów, podlega karze grzywny do 250,00 złotych albo karze nagany". Taka interpretacja przepisów naruszałaby zasadę równego traktowania, o której mowa w art. 32 Konstytucji RP, co również nie pozwala na uznanie jej za prawidłową.

Uwzględniając powyższe rozważania, jako niezasadne należało ocenić zarzuty dopuszczenia się przez Sąd pierwszej instancji błędnej wykładni, a w konsekwencji niewłaściwego zastosowania przepisów prawa materialnego tj. art. 102 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 102 ust. 1c u.k.p. oraz art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej. Skład orzekający w pełni zgadza się z wykładnią tych przepisów przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Wykładnia ta była prawidłowa i doprowadziła Sąd pierwszej instancji do wniosku o dopuszczalności wydania w niniejszej sprawie, na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 4 u.k.p., decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy w związku z przekroczeniem przez kierującego pojazdem dopuszczalnej prędkości o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym, bez względu na to, czy w trakcie kontroli związanej z ujawnieniem tego czynu doszło, czy też nie doszło do "fizycznego" zatrzymania dokumentu prawa jazdy temu kierującemu.

W konsekwencji również zarzuty naruszenia przepisów postępowania są chybione ponieważ w istocie sprowadzały się one do kwestionowania wyniku kontroli zaskarżonej decyzji przeprowadzonej przez Sąd pierwszej instancji, który oddalił skargę.

Uwzględniając powyższe Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, i jako taka podlega oddaleniu zgodnie z art. 184 p.p.s.a.

Sprawę rozpoznano na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 182 § 2 p.p.s.a., ponieważ strona skarżąca kasacyjnie zrzekła się rozprawy, natomiast druga strona postępowania nie zażądała jej przeprowadzenia.

Strona 5/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami
Inne orzeczenia z hasłem:
Ruch drogowy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze