Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski, Sędziowie NSA Jerzy Bujko, Jerzy Krupiński - spr., Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 933/06 w sprawie ze skargi H. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów dowozu dziecka niepełnosprawnego do szkoły 1. oddala skargę kasacyjną 2. przyznaje od Skarbu Państwa adwokatowi G. C. kwotę 219,60 zł ( dwieście dziewiętnaście 60/100) obejmującą podatek od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 933/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę H. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...], nr [...], która utrzymała w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...], nr [...], dotyczącą przyznania skarżącej zwrotu kosztów dowozu dziecka niepełnosprawnego do szkoły.
Kolegium stwierdziło, iż okolicznością niesporną pozostaje fakt, że córka skarżącej K. Ż. została zaliczona do osób niepełnosprawnych orzeczeniem z dnia 23 października 2002 r., a z zaświadczenia lekarskiego z dnia 13 lutego 2006 r. wynika, że nie może być ona dowożona do szkoły publicznymi środkami transportu. Z kolei z orzeczenia z dnia 10 czerwca 2005 r. wynika, że wobec córki skarżącej należało zastosować kształcenie specjalne dla uczniów z niepełnosprawnością ruchową w oddziale integracyjnym lub w szkole ogólnodostępnej. Poza sporem pozostaje też to, że w Gminie [...] nie ma oddziałów integracyjnych w gimnazjach i w związku z tym K. Ż. podjęła naukę w Publicznym Gimnazjum nr 2 w [...]. Powołując się na przepis art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty, Kolegium zaakceptowało stanowisko Wójta Gminy [...], który realizując obowiązek zapewnienia bezpłatnego transportu niepełnosprawnego dziecka do szkoły, przyznał dziecku oraz jego opiekunce zwrot kosztów dojazdu według stawek wynikających z taryfikatora przewozów środkami komunikacji publicznej. Nie znaleziono natomiast podstaw do uwzględnienia zawartego w odwołaniu żądania skarżącej, dotyczącego przyznania jej ryczałtu, stanowiącego ekwiwalent kosztów przejazdów samochodem osobowym z miejsca zamieszkania osoby niepełnosprawnej do miejscowości, w której znajduje się szkoła.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zakwestionowano sposób ustalenia kosztów dowozu do szkoły, a w szczególności pozbawienie skarżącej prawa do pełnego zwrotu kosztów dowozu dziecka własnym samochodem.
Oddalając skargę Sąd stwierdził, iż zaskarżona decyzja odpowiada prawu. Podniósł, iż stosownie do art. 17 ust. 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r., nr 67, poz. 329 ze zm.), jeżeli dowóz dziecka niepełnosprawnego zapewniają rodzice, następuje zwrot kosztów przejazdu ucznia i opiekuna środkami komunikacji publicznej. Ten sam przepis stanowi, że zapewnienie dzieciom niepełnosprawnym bezpłatnego transportu jest obowiązkiem gminy. Jeżeli gmina nie zapewnia bezpłatnego transportu, przysługuje zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej. Ustawa o systemie oświaty stanowi wyraźnie o zwrocie kosztów dojazdu środkami komunikacji publicznej. W związku z tym, co zasadnie przyjęły orzekające organy, należało uwzględnić regulację ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r., nr 175, poz. 1440 ze zm.), która w art. 2 ust. 5 przewiduje, że dzieci i młodzież dotknięte inwalidztwem lub niepełnosprawne uprawnione są do 78% ulgi w nabyciu biletu jednorazowego lub miesięcznego, a opiekunowi dziecka (rodzicowi) przysługuje ulga 78% przy nabyciu biletu jednorazowego. W ocenie Sądu, zwrot kosztów dowozu K. Ż. do szkoły w [...], ustalono prawidłowo, z uwzględnieniem przepisów ustawy z 20 czerwca 1992 r., gdyż innych sposobów obliczania tych kosztów ustawa ta, ani ustawa o systemie oświaty - w tym zwrotu kosztów dowożenia dziecka własnym samochodem - nie przewidują. Zdaniem Sądu prawidłowo organy uznały, że jest to jedyny prawnie określony sposób obliczania zwrotu kosztów przejazdu ucznia w przypadku, gdy dowóz ucznia zapewniają rodzice, niezależnie od tego, jakim środkiem transportu dziecko jest dowożone.