Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w G. w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Gdańsku, (...).
Tezy

Z przepisu par. 55 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996 r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy służby więziennej /Dz.U. nr 135 poz. 634 ze zm./ jednoznacznie wynika, że przyjmuje ono - w odniesieniu do wykonywania kar dyscyplinarnych - inne rozumienie prawomocności orzeczenia dyscyplinarnego. Skoro takie prawomocne orzeczenie podlega natychmiastowemu wykonaniu, zarządzanemu przez przełożonego, przed upływem terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego to wynika z tego, że na gruncie przepisów regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy więziennictwa prawomocność orzeczenia dyscyplinarnego rozumiana jest inaczej, w powiązaniu z wykonalnością kary dyscyplinarnej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 grudnia 2005 r. III SA/Gd 551/05 w sprawie ze skargi Leszka S. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w G. z dnia 1 sierpnia 2005 r. (...) w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Gdańsku, (...).

Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba więzienna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 21 grudnia 2005 r. III SA/Gd 551/05, po rozpoznaniu skargi Leszka S. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w G. z dnia 1 sierpnia 2005 r. (...) w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej - uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję personalną nr 223 Dyrektora Zakładu Karnego w Sz. z dnia 5 lipca 2005 r. i stwierdził, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił stan faktyczny i prawny sprawy. Decyzją nr 223 z dnia 5 lipca 2005 r. Dyrektor Zakładu karnego w Sz., na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 i 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej /Dz.U. 2002 nr 207 poz. 1761 ze zm./ oraz par. 4 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2002 r. w sprawie dodatków o charakterze stałym do wynagrodzenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej /Dz.U. nr 14 poz. 137/ obniżył Leszkowi S. z dniem 1 sierpnia 2005 r. dodatek służbowy do wysokości pięciu zł miesięcznie. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że orzeczeniem z dnia 23 maja 2005 r. wymierzona została Leszkowi S. kara ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby w związku z naruszeniem dyscypliny służbowej, określonej w art. 125 ust. 3 pkt 1 i 2 oraz za niedopełnienie obowiązku określonego w art. 58 ust. 1 pow. ustawy a także za naruszenie par. 25 pkt 1 Regulaminu z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu pełnienia służby przez funkcjonariuszy Służby Więziennej. Orzeczenie dyscyplinarne zostało utrzymane w mocy przez Sąd Dyscyplinarny przy OISW w G. a tym samym zachodziły podstawy di obniżenia dodatku służbowego.

W odwołaniu od tej decyzji L. S. zarzucał rażące naruszenie prawa w związku z tym, że orzeczenie dyscyplinarne zostało zaskarżone do sądu administracyjnego.

Zaskarżoną decyzją z dnia 1 sierpnia 2005 r. Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w G. utrzymał w mocy decyzję I instancji.

W skardze do Sądu L. S. ponowił zarzut obniżenia mu dodatku służbowego z rażącym naruszeniem prawa w sytuacji gdy decyzja o wymierzeniu kary dyscyplinarnej była przez niego zaskarżona do sądu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał skargę za zasadną. Wskazał, że orzeczenie dyscyplinarne Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w G. z dnia 15 czerwca 2005 r., wydane wskutek zażalenia na orzeczenie Dyrektora Zakładu Karnego w Sz. z dnia 23 maja 2005 r., miało walor ostateczności. Zgodnie z par. 4 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2002 r. dodatek służbowy obniża się w razie prawomocnego ukarania funkcjonariusza karą dyscyplinarną.

Sąd powołał się na ugruntowane poglądy oraz orzecznictwo dotyczące art. 269 Kpa i wskazał, że cechę prawomocności można przypisać wyłącznie tym decyzjom, które zostały utrzymane w mocy w postępowaniu sądowym /poprzez prawomocne oddalenie skargi/, bądź też tym, które nie zostały zaskarżone do sądu z powodu upływu terminu do ich wniesienia.

W tej sytuacji Sąd stwierdził że, wobec toczącego się przed Sądem w G. postępowania ze skargi L. S. na orzeczenie dyscyplinarne II instancji, przedwczesne było uznanie że został on prawomocnie ukarany karą dyscyplinarną w rozumieniu par. 4 ust. 3 pkt 2 pow. rozporządzenia a tym samym zaskarżona decyzja była niezgodna z prawem.

Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w G. zaskarżył powyższy wyrok, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Skargę kasacyjną oparto na zarzucie naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 269 Kpa oraz par. 4 ust. 3 pkt 2 pow. rozporządzenia. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej pełnomocnik wywodził, że nie można zgodzić się z Sądem w kwestii wykładni pojęcia "prawomocnego ukarania funkcjonariusza karą dyscyplinarną" i przyjmować, że pojęcie to równoznaczne jest z posiadaniem przez decyzję o wymierzeniu kary dyscyplinarnej cechy prawomocności o jakiej mowa w art. 269 Kpa, przywołanym przez Sąd. Zdaniem pełnomocnika, wskazane pojęcie należy interpretować zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 269 Kpa w myśl której decyzje określone w innych przepisach jako prawomocne uważa się za ostateczne.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba więzienna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej