Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 5 sierpnia 2014 r. sygn. akt II SA/Bk 467/14 w sprawie ze skargi I.J. na uchwałę Rady Miasta B. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawienia lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż trzy lata lub na czas nieoznaczony 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od I. J. na rzecz Rady Miasta B. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2014 r., sygn. akt II SA/Bk 467/14 oddalił skargę I. J. na uchwałę Rady Miasta B. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż trzy lata lub na czas nieoznaczony.
Przedstawiając w uzasadnieniu stan faktyczny i prawny sprawy Sąd wskazał, że I. J. wniosła skargę na uchwałę Rady Miasta B. nr [...] z dnia [...] listopada 2012 r. w sprawie określenia zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż trzy lata lub na czas nieokreślony (powoływana dalej jako: "uchwała"). Skarga została wniesiona na podstawie art. 52-54 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływana jako: "p.p.s.a.") i art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.; dalej powoływana jako: "u.s.g.").
Powyższy akt prawa miejscowego skarżąca zaskarżyła w zakresie jego § 4,
§ 16 i § 17, zarzucając naruszenie:
1. art. 32 Konstytucji RP, poprzez niezgodne z zasadą równości wprowadzenie dodatkowego kryterium w postaci daty złożenia wniosku o wykup mieszkania, mającego istotny wpływ na ustalenie długości okresu najmu lokalu mieszkalnego determinującego z kolei wysokość udzielonej bonifikaty, bez uwzględnienia okresu najmu pomiędzy datą złożenia wniosku (w starym stanie prawnym) a faktycznym wykupem lokalu (w nowym stanie prawnym), co ma wpływ na prawa skarżącej do bonifikaty;
2. art. 2 Konstytucji RP, wobec niewłaściwego określenia przepisów przejściowych, skutkującego arbitralnym potraktowaniem najemców, którzy przed wejściem w życie uchwały wnioskowali o wykup lokalu mieszkalnego, lecz na skutek przedłużającej się procedury (z przyczyn leżących wyłącznie po stronie gminy), nie mogli wykupić mieszkania na własność;
3. art. 2 Konstytucji RP, wobec ustalenia zbyt krótkiego, bo 14-dniowego okresu vacatio legis, skutkującego dowolnym pozbawieniem grupy najemców, którzy złożyli wnioski o wykup mieszkania od gminy, możliwości nabycia lokalu mieszkalnego na dotychczasowych zasadach, poprzez zawarcie umowy kupna nieruchomości.
Mając na uwadze powyższe skarżąca wniosła na podstawie art. 94 ust. 1 w zw. z art. 101 ust. 4 u.s.g. o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w zakresie § 4, § 16 i § 17 oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że skarżąca jako najemca lokalu mieszkalnego oznaczonego nr [...], położonego w B. przy ul. [...], stanowiącego uprzednio własność Gminy B., w 2010 r. podjęła działania zmierzające do wykupu ww. mieszkania na własność.
Wniosek w tym zakresie został złożony w okresie obowiązywania Uchwały Rady Miejskiej B. nr [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. w sprawie określania zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż trzy lata lub czas nieoznaczony. Przepisy tej uchwały precyzowały wysokość bonifikaty przy sprzedaży lokali mieszkalnych, ale nie precyzowały daty, na jaką organ miał ustalać długość trwania umowy najmu.