Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. NSA Jolanta Sikorska Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Baryga po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku A.J. o uzupełnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt I OSK 298/14 w sprawie ze skarg kasacyjnych B.E., Z.W., A.J., J.G., A.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 60/13 w sprawie ze skarg Rzecznika Praw Obywatelskich, B.E., M.K., Z.W., M.J., A.J., J.G., A.B. i R.J. na uchwałę Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 15 grudnia 2011 r. nr XXIX/615/2011 w przedmiocie zasad obrotu lokalami mieszkalnymi m.st. Warszawy uzupełnia wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt I OSK 298/14 w ten sposób, że w pkt. 1 po wyrazie "§ 4" dodaje wyrazy "pkt 1 lit. b oraz"
Wyrokiem z 17 czerwca 2014 r. sygn. akt I OSK 298/14, Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skarg kasacyjnych B.E., Z.W., A.B., A.J. i J.G., uchylił pkt 2 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 września 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 60/13 - oddalającego skargi ww. i stwierdził nieważność § 4 pkt 5, § 7 i § 12 ust. 2 Uchwały Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 15 grudnia 2011 r. Nr XXIX/615/2011 w przedmiocie zasad obrotu lokalami mieszkalnymi m.st. Warszawy.
Wnioskiem z 6 października 2014 r. A.J., reprezentowana przez radcę prawnego, wystąpiła o uzupełnienie ww. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego poprzez orzeczenie co do nieważności § 4 pkt 1 lit. b/ ww. Uchwały Rady Miasta. W uzasadnieniu wniosku podkreśliła, że w skardze kasacyjnej wnosiła o uchylenie punktu 2 wyroku Wojewódzkiego Sądu i rozpoznanie skargi przez stwierdzenie nieważności uchwały w pozostałym zakresie, w szczególności jej § 4 pkt 1 lit. b/, zaś Naczelny Sąd Administracyjny, mimo, iż uwzględnił skargę w całości nie zawarł żadnego rozstrzygnięcia w tej kwestii.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Uzupełnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego jest wyjątkiem od zasady związania tego Sądu swoimi wyrokami. Możliwość jednak uzupełnienia przewiduje art. 157 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270), dalej "p.p.s.a.", mający zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem z mocy art. 193 tej ustawy.
Stosownie do art. 157 § 1 p.p.s.a. wniosek o uzupełnienie wyroku zgłasza się w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku. Termin ten A.J. zachowała. Wyrok bowiem wraz z uzasadnieniem został doręczony jej pełnomocnikowi 23 września 2014 r., a wniosek o uzupełnienie nadany w urzędzie pocztowym 7 października 2014 r. (data stempla pocztowego).
Wobec spełnienia wymogu formalnego należało rozpoznać wniosek co do jego zasadności.
Podkreślić należy, że Naczelny Sąd Administracyjny jest z mocy art. 183 § 1 p.p.s.a., związany granicami skargi kasacyjnej, zatem wniosek o uzupełnienie wyroku może jedynie zawierać żądanie rozpoznania skargi kasacyjnej w pełnym jej zakresie, jeżeli Sąd nie uczynił tego w ramach przytoczonych w niej podstaw. Nie może natomiast wniosek ten dążyć do uzupełnienia podstaw skargi kasacyjnej.
Wniosek A.J. mieści się w tej zasadzie, domaga się bowiem uzupełnienia rozstrzygnięcia o ustosunkowanie się do wniosku zawartego w jej skardze kasacyjnej, a dotyczącego stwierdzenia nieważności § 4 pkt 1 lit. b/ Uchwały Rady Miasta. Wniosek ten był wynikiem postawionych wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zarzutów naruszenia prawa materialnego, a to wyszczególnionych w podstawach skargi przepisów ustaw: z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r. poz. 589) - art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a/, art. 30 ust. 2 pkt 3, art. 40 ust. 2 pkt 3; z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - art. 13 ust. 1, art. 25 ust. 1 oraz Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - art. 2, 7, 31 ust. 3, art. 42 i 94. Naruszenia tych przepisów skarżąca upatruje m.in. w tym, że w ramach określenia zasad obrotu nieruchomościami Rada m.st. Warszawy nie powinna zawierać wyłączeń określonej grupy nieruchomości z obrotu, gdyż ogranicza to prawa najemców, powodując naruszenie konstytucyjnej zasady równości wobec prawa.
W wyroku z 17 czerwca 2014 r., o uzupełnienie którego wniosła A.J., Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargi kasacyjne - wniesione przez parę osób, w tym skargę A.J., co wynika zarówno z rozstrzygnięcia - żadnej skargi nie oddalił, jak i z uzasadnienia - zawarte na wstępie rozważań stwierdzenie "skargi kasacyjne należało uwzględnić".
Skoro skarga kasacyjna A.J. zawierała wniosek o stwierdzenie nieważności w szczególności § 4 pkt 1 lit. b/ uchwały, to uwzględnienie skargi nakazywało odnieść się i do tego wniosku. O uzupełnienie wyroku w tym zakresie wniosła A.J., zatem w takiej granicy należało sprawę rozpoznać w ramach uzupełnienia wyroku.
Paragraf 4 uchwały Rady Miasta Warszawy z 15 grudnia 2011 r. zawiera generalną zasadę zbywania lokali, wymieniając lokale, które zbyciu nie podlegają. W pkt 1 pod lit. b/ wymienione są lokale stanowiące wyłączną własność miasta. Norma zawarta w tym przepisie uchwały narusza art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a/ ustawy o samorządzie gminnym z przyczyn, o których mowa w uzasadnieniu wyroku z 17 czerwca 2014 r. w części dot. § 4 pkt 5 uchwały.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 157 w zw. z art. 183 p.p.s.a.