Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Rudnicka, Sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.), Sędzia NSA Wiesław Morys, Protokolant starszy asystent sędziego Marta Sikorska, po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2015r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1843/13 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 stycznia 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1843/13 oddalił skargę E. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. Prezes Rady Ministrów utrzymał w mocy własną decyzję z [...] lipca 2013 r. o odmowie przyznania E. S. świadczenia specjalnego.
W uzasadnieniu organ wskazał, że świadczenie takie może być przyznane osobie, która legitymuje się wybitnymi, niepowtarzalnymi zasługami w jakiejś dziedzinie aktywności, np. na niwie zawodowej, społecznej, artystycznej, sportowej, politycznej, czy w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Badając wniosek strony przez pryzmat ww. okoliczności organ nie dopatrzył się po stronie wnioskodawcy występowania takich przesłanek, które uzasadniałyby przyznanie dochodzonego świadczenia.
Skarżący udzielał pomocy osobom potrzebującym, ratując zagrożone życie ludzkie i za te działania został uhonorowany przez Prezydenta RP Medalem [...]. Otrzymanie przez stronę honorowego odznaczenia nie sprawia jednak, aby predestynowało to wnioskodawcę do omawianego świadczenia. Inne przesłanki przemawiają bowiem za przyznaniem powyższego odznaczenia, a inne za przyznaniem świadczenia w drodze wyjątku.
Rozpoznając wniosek organ zbadał również kwestie natury bytowej i zdrowotnej. Ustalił, że wnioskodawca jest rencistą. Źródłem utrzymania jego dwuosobowej rodziny są jego świadczenia rentowe oraz wynagrodzenie żony, które łącznie stanowią kwotę 3.145 zł netto. Powyższe, w ocenie organu, świadczy o tym, że za przyznaniem omawianego świadczenia nie przemawia też sytuacja materialna i zdrowotna strony. Sytuacja ta nie wskazuje bowiem na pozostawanie przez wnioskodawcę w niedostatku.
Organ podniósł także, że powodem do przyznania świadczenia wyjątkowego nie może być odmowa przyznania stronie przez ZUS wcześniejszej emerytury. Poprawność decyzji Prezesa ZUS w tej materii została bowiem potwierdzona prawomocnym wyrokiem sądowym.
Od powyższej decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wywiódł E. S. podnosząc, że podejmował działania ratujące ludzkie życie, narażając własne, za co został uhonorowany Medalem [...]. Fakt tego odznaczenia sprawia, że spełnia on przesłanki uzasadniające przyznanie świadczenia w drodze wyjątku. Wskazał także, iż ZUS nie uznał okresu jego pracy w latach 1973-1998 za pracę wykonywaną w szczególnych warunkach, mimo iż taką wykonywał.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalając skargę stwierdził, że art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie zawiera wyszczegółowienia sytuacji uzasadniających przyznanie świadczenia specjalnego. Pozostawia organowi, będącemu decydentem tego świadczenia, swobodę w ustalaniu przesłanek, których spełnienie jest konieczne dla uzyskania renty lub emerytury specjalnej.