Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.) Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz Protokolant: asystent sędziego Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 15 września 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 706/13 w sprawie ze skargi B.L. i P.L. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz B.L. i P.L. łącznie 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 27 września 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 706/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi B. L. i P. L., uchylił decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] oraz decyzję Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...], odmawiającą stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę Miasto Toruń własności nieruchomości gruntowej położonej w Toruniu przy ul. W., oznaczonej jako działki nr [...], [...] i [...], stanowiącej współwłasność B. i P. małż. L..
Wyrok powyższy zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Pismem z dnia 31 sierpnia 2009 r. B. i P. L. wystąpili o wydanie decyzji stwierdzającej przejęcie przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego z mocy prawa w trybie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) własności nieruchomości oznaczonych jako działki: nr [...], nr [...] i nr [...], zajętych pod drogę publiczną - ul. W. w Toruniu.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. Wojewoda Kujawsko-Pomorski odmówił stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę Miasta Toruń własności wskazanych nieruchomości. W uzasadnieniu organ wskazał, że przedmiotowe grunty w dniu 31 grudnia 1998 r. nie stanowiły własności Skarbu Państwa ani jednostki samorządu terytorialnego, gdyż w tym dniu ich właścicielami byli B. i P. L.. Natomiast ul. W. w Toruniu rozporządzeniem Nr 35/98 Wojewody Toruńskiego z dnia 17 grudnia 1998 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg lokalnych miejskich na terenie miasta Torunia, została zaliczona do kategorii dróg lokalnych miejskich, która na podstawie art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. z dniem 1 stycznia 1999 r. stała się drogą gminną. W wyjaśnieniach składanych w tej sprawie Dyrektor Miejskiego Zarządu Dróg w Toruniu podkreślił, że przedmiotowe działki stanowią wyłącznie drogi dojazdowe do nieruchomości skarżących oraz nieczynnej stacji benzynowej obsługującej w przeszłości Kombinat Budowlany. Nigdy tym gruntem nie władała Gmina Miasta Toruń. Przedmiotowa droga nie została urządzona przez Miejski Zarząd Dróg w Toruniu, nie była też przez ten Zarząd remontowana.
Po rozpoznaniu odwołania B. i P. L., decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej utrzymał w mocy decyzję Wojewody Kujawsko-Pomorskiego. Minister stwierdził, że w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r., gdyż ul. W. w Toruniu w dniu 31 grudnia 1998 r. nie posiadała statusu drogi publicznej. Zatem brak było podstaw do wydania decyzji stwierdzającej nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Skarb Państwa lub właściwą jednostkę samorządu terytorialnego prawa własności nieruchomości przedmiotowej nieruchomości. Jednocześnie organ wyjaśnił, że Wojewoda w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji błędnie wskazał, że ul. W. w Toruniu zaliczona była w dniu 31 grudnia 1998 r. do kategorii dróg publicznych, jednakże w jego ocenie nie miało to wpływu na zasadność podjętego rozstrzygnięcia.