Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia WSA del. Agnieszka Miernik (spr.) Protokolant specjalista Edyta Pacewicz po rozpoznaniu w dniu 15 października 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 4 października 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 861/13 w sprawie ze skargi M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 4 października 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 861/13 oddalił skargę M. Sp. z o.o. w W. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał następujący stan faktyczny i prawny:
Prezydent Miasta K. postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...], działając na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 w zw. z art. 123 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), powoływanej dalej jako "K.p.a.", oraz art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz. 1459 ze zm.), powoływanej dalej jako "ustawa z dnia 29 lipca 2005 r.", zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości Skarbu Państwa, oznaczonej jako działki nr [...],[...],[...], obręb [...], jednostka ewidencyjna [...], do czasu zakończenia postępowania w sprawie o rozwiązanie użytkowania wieczystego ww. nieruchomości. Organ wskazał, że niniejsze postępowanie wszczęto wnioskiem M. Sp. z o.o. o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności opisanej nieruchomości. Jak jednak ustalono, w dniu [...] października 2012 r. Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa wniosła do Sądu Okręgowego w K. I Wydział Cywilny pozew w imieniu Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Prezydenta Miasta K., o rozwiązanie użytkowania wieczystego ustanowionego na przedmiotowej nieruchomości. Sprawa prowadzona jest pod sygn. akt [...]. Z treści pozwu wynika, że w umowie o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste wskazano, że nieruchomość została oddana w użytkowanie celem zagospodarowania jej jako obszaru urządzeń komunikacji i nie przewidywała realizacji inwestycji o charakterze usługowym. W ocenie organu, w tej sytuacji nie budzi wątpliwości, że sądowy spór co do istnienia prawa użytkowania wieczystego jest okolicznością determinującą postępowanie o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Tym samym istnieje związek przyczynowy pomiędzy zagadnieniem prawnym rozstrzyganym przez sąd powszechny a ewentualną możliwością jego późniejszego przekształcenia. Zaistniały zatem przesłanki, o których mowa w art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a.
Wojewoda [...], po rozpoznaniu zażalenia M. Sp. z o.o., postanowieniem z dnia [...] maja 2013 r. utrzymał ww. postanowienie w mocy. Organ podniósł, że istotą zagadnienia wstępnego, o którym mowa w art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a., jest to, że musi istnieć bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy merytorycznym rozstrzygnięciem sprawy a rozstrzygnięciem zagadnienia prejudycjalnego. Powołany przepis nie dotyczy wyłącznie sytuacji, w której od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego uzależnione jest wydanie decyzji, ale akcentuje także wpływ rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego na rozpatrzenie sprawy, a więc uwzględnienie jej całokształtu. W ocenie organu odwoławczego, w niniejszej sprawie zachodzi związek przyczynowy pomiędzy rozstrzygnięciem sprawy przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności a wynikiem postępowania cywilnego dotyczącego rozwiązania umowy użytkowania wieczystego. Organ nie podzielił przy tym zarzutu odwołującego się, że organ I instancji był w sprawie nieobiektywny. Nie można bowiem utożsamiać działań Prezydenta Miasta K. jako reprezentanta Skarbu Państwa - na podstawie art. 11 i art. 11a w zw. z art. 13 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) - z czynnościami procesowymi podejmowanymi przez organ I instancji, jakim w przedmiotowej sprawie jest Prezydent Miasta K. wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej - na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.