W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o oddalenie skargi podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uwzględnił skargę uznając, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały z naruszeniem przepisów prawa w zakresie wskazanym w art. 145 § 1 pkt.1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, dalej jako P.p.s.a.). Sąd I instancji uznał, że organy orzekające dokonały błędnej wykładni przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych. Wskazał, że cel regulacji prawnych, tj. pomoc rodzinom i ich członkom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej uzasadnia bezspornie swoje źródło w wartościach konstytucyjnych, które nakazywałyby przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego skarżącej. W związku z tym wykładnia celowościowa przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych będzie tu miała pierwszeństwo przed wykładnią językową mające swe umocowanie w Konstytucji RP. Pogląd ten znajduje oparcie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdzie przyjęte zostało, że wskazane wyżej regulacje omawianej ustawy, należy odczytywać przez pryzmat zasad i wartości wyrażonych w Konstytucji RP, z równoczesnym uwzględnieniem celu tych unormowań, którym jest przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobom, które rzeczywiście sprawują opiekę nad bliskimi osobami niepełnosprawnymi i wymagającymi takiego wsparcia.
Odwołując się do treści art. 23 i art. 24 K.r.o. Sąd I instancji wywiódł, że wśród obowiązków małżeńskich istnieje obowiązek wzajemnej alimentacji, który sprowadza się również do obowiązku opieki nad chorym czy niepełnosprawnym małżonkiem. Nie można zatem przyjąć, że kwestie obowiązku alimentacyjnego, należy wyłącznie rozpoznawać w kontekście art. 128 K.r.o. Zdaniem Sądu I instancji, przyjąć należy, że kategoria innych osób, na których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., ciąży obowiązek alimentacyjny obejmuje przede wszystkim współmałżonka osoby wymagającej opieki. Ponieważ jednak w ust. 1a pkt 2 tego przepisu mowa jest jedynie o osobach spokrewnionych w pierwszym stopniu to regulacja powyższa nie obejmuje małżonka osoby wymagające opieki, gdyż kategoria współmałżonka nie została objęta uregulowaniem art. 17 ust. 1a ustawy. Również negatywna przesłanka przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, zawarta w przepisie art. 17 ust. 5 pkt 2 lit a nie dotyczy, zdaniem Sądu I instancji, małżonka osoby wymagającej opieki, spełniającego wymogi do uzyskania świadczenia na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy. Odmienne stanowisko prowadziłoby w istocie do sytuacji, w której osoby niepełnosprawne wymagające opieki oraz ich rodziny, pozostawałyby bez wsparcia ze strony państwa tylko dlatego, że mają małżonków, którzy wykonując w istocie obowiązki nałożone na nie przepisami prawa sprawują nad tymi osobami opiekę. Pozostawałoby to również w sprzeczności z fundamentalną zasadą ochrony małżeństwa i rodziny wyrażoną w art. 18 Konstytucji RP. Tym samym wykluczenie małżonka osoby niepełnosprawnej z kręgu osób uprawnionych do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego oznaczałoby dyskryminację, na gruncie ustawy, osób pozostających w związkach małżeńskich. Z tego względu stanowisko SKO uznające, że choć małżonek może otrzymać świadczenie to tylko w sytuacji kiedy nie ma innych osób spokrewnionych pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, Sąd I instancji uznał za nieprawidłowe. WSA wskazał, że z doświadczenia życiowego wynika, iż małżonek przede wszystkim i w pierwszej kolejności jest obowiązany do opieki i pomocy osobie niepełnosprawnej. Uprawnienie do świadczenie pielęgnacyjnego dla innych krewnych takiej osoby, nawet spokrewnionych z nią z w pierwszym stopniu, ma miejsce dopiero wówczas, gdy małżonek osoby wymagającej opieki nie jest w stanie tej opieki sprawować z uwagi na swoją niepełnosprawność. Zatem okoliczność, że mąż skarżącej ma matkę (nie legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności) oraz pełnoletniego syna, nie ma wpływu na uprawnienie do przyznania skarżącej świadczenia, która obowiązana jest do pomocy i opieki nad niepełnosprawnym mężem.