1. Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./ przyjmuje regułę, że orzecznictwo w sprawach zasiłków rodzinnych należy do właściwości organów administracji publicznej a do postępowania przed nimi mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Brak przepisu szczególnego stanowiącego o prawie odwołania do sądu powszechnego powoduje, że obowiązuje tok postępowania administracyjnego określony w Kodeksie postępowania administracyjnego.
2. Brak regulacji szczególnej wyłącza prawo przeniesienia sprawy rozstrzygniętej decyzją administracyjną na drogę postępowania przed sądem powszechnym.
3. Art. 477[8] Kpc nie może stanowić podstawy wyłączającej tok instancji w postępowaniu administracyjnym oraz właściwości sądów administracyjnych do orzekania w sprawach skarg na decyzje w sprawach świadczeń rodzinnych, wydawane przez organy administracji publicznej.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz (spr.), Sędziowie NSA Janina Antosiewicz, Zygmunt Zgierski, Protokolant Iwona Sadownik, po rozpoznaniu w dniu 20 września 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 4 stycznia 2005 r. sygn. akt II SA/Lu 654/04 w sprawie ze skargi Ewy K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 9 sierpnia 2004 r. (...) w przedmiocie dodatku do zasiłku rodzinnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie; 2. odstępuje od zasądzenia na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. od Ewy K. zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 4 stycznia 2005 r. II SA/Lu 654/04 stwierdził nieważność decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z 9 sierpnia 2004 r. (...) w przedmiocie dodatku do zasiłku rodzinnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L., decyzją z 9 sierpnia 2004 r. wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 3 pkt 16 i 17, art. 4, art. 5 ust. 2, art. 8 pkt 4 i art. 12 ust. 1 ustawy z 28.11.2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./, utrzymało w mocy decyzję z 9.06.2004 r. wydaną z upoważnienia Wójta przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w N. dotyczącą odmowy przyznania Ewie K. dodatku z tytułu samotnego wychowywania dzieci.
W wyniku skargi Ewy K., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie stwierdził nieważność decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L., o której wyżej mowa.
Zdaniem Sądu - zaskarżona decyzja organu II instancji - została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości w świetle dyspozycji art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa. Wynika to z tego, że materialnoprawną podstawę wydania zaskarżonej decyzji stanowią przepisy ustawy z 28.11.2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./, które jako organ właściwy do prowadzenia postępowania w sprawach świadczeń rodzinnych wskazują wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie rodzinne lub otrzymującej świadczenie rodzinne /art. 20 ust. 2, art. 3 ust. 11/ uprawniając go do upoważnienia w formie pisemnej innych wskazanych w ustawie osób - do wydania decyzji /art. 20 ust. 3/. Nie ulega jednak - według Sądu - wątpliwości, że organ właściwy określony w ustawie - to organ uprawniony do wydawania decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, od których przysługuje odwołanie.
Właściwym do rozpoznania odwołania nie jest jednak organ administracji publicznej wyższego stopnia - lecz inny organ wskazany w ustawie /art. 127 par. 2 Kpa/.
Organem tym jest jednak Sąd rejonowy, co wynika z dyspozycji art. 477[8] par. 2 Kodeksu postępowania cywilnego, który to przepis w brzmieniu aktualnie obowiązującym wszedł w życie na podstawie art. 34 ust. 2 lit. "a" powołanej wyżej ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. Dlatego też powyższe przepisy nie pozostawiają żadnych wątpliwości, że organem właściwym do rozpoznania odwołania od decyzji wydanej przez organ I instancji jest sąd powszechny. Sądy powszechne są organami właściwymi w sprawach o zasiłek chorobowy, wyrównawczy, opiekuńczy, porodowy, pogrzebowy, rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego. Przepisy Kpc w tym względzie formułują również konkretne odrębności postępowania odwoławczego, co przekonuje o zasadności wyżej formułowanych wniosków odnoszących się do zakresu stosowania przepisów Kpa.
Organem odwoławczym, innym niż organ administracji publicznej może być sąd powszechny, którego zadaniem, jako organu rozpatrującego sprawę administracyjną, jest bowiem merytoryczne załatwienie sprawy, nie zaś ocena prawidłowości działania organu administracji publicznej.