Skoro organ I instancji wydał decyzję, której rozstrzygnięcie nie uwzględnia stanowiska sądu, wyrażonego w wyroku uchylającym poprzednią decyzję, to nie może to skutkować ukarania go grzywną na podstawie art. 154 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Nierespektowanie oceny prawnej zawartej w wyroku sądu może być zwalczane w drodze postępowania instancyjnego i stanowić podstawę uchylenia tego rodzaju decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędziowie NSA Krystyna Borkowska (spr.), Wojciech Chróścielewski, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ireny S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 grudnia 2004 r. sygn. akt IV SA/Gl 545/04 w sprawie ze skargi Ireny S. w przedmiocie wymierzenia Dyrektorowi Ośrodka Pomocy Społecznej w G. grzywny w związku z bezczynnością organu w sprawie o zasiłek stały oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, oddalił skargę Ireny S. w przedmiocie wymierzenia Dyrektorowi Ośrodka Pomocy Społecznej w G. grzywny w związku z bezczynnością organu w sprawie o zasiłek stały.
W uzasadnieniu wyroku sąd stwierdził co następuje.
Irena S. wystąpiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego ze skargą, złożoną w trybie art. 154 par. 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W skardze podała, że Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w G. winien zostać ukarany grzywną za niezaakceptowanie w całości wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20.06.2001 r. /II SA/Ka 1854/.
Decyzją z dnia 7.04.1999 r. Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w G., przyznał Irenie S. zasiłek stały z tytułu opieki nad dzieckiem a następnie, ze względu na przekroczenie kryterium dochodowego, pozbawił stronę prawa do zasiłku stałego decyzją z dnia 1.09.1999 r. Decyzja ta została utrzymana w mocy przez organ II instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi Ireny S. na tę decyzję, wyrokiem z dnia 20.06.2001 r. uchylił zaskarżoną decyzję. W następstwie tego wyroku, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. uchyliło decyzję organu I instancji i przekazało sprawę do rozpoznania temu organowi.
W konsekwencji przywrócone zostały Irenie S. uprawnienia do zasiłku stałego i wypłacono jej świadczenie za okres od 1.09.99 r. do dnia 1.03.2000 r.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z dnia 17.12.2001 r. ponownie pozbawiono Irenę S. zasiłku stałego z dniem 1.04.2000 r.
Od powyższej decyzji skarżąca odwołała się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., który zmienił postępowanie odwoławcze.
Zdaniem Sądu, celem regulacji zawartej w art. 154 par. 1 p.p.s.a. jest dyscyplinowanie organów do honorowania orzeczeń sądów i wykonywania ich zgodnie z ich treścią. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że nie zostały spełnione przesłanki, od których ustawodawca uzależnia możliwość uwzględnienia skargi złożonej w trybie art. 154 par. 1 p.p.s.a. Nie można bowiem zarzucić organowi, w przypadku wydania przez sąd wyroku uchylającego decyzję, że powstał obowiązek wykonania przez organ orzeczenia sądu. W tym przypadku sąd bowiem nie orzeka merytorycznie o prawach i obowiązkach skarżącej strony.
Z treści wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20.06.2001 r., który uchylił decyzję organu II instancji wynika dla organu administracji jedynie obowiązek ponownego rozpoznania sprawy. Ocena rozstrzygnięcia zawartego w kolejnej decyzji nie może stanowić podstawy zastosowania środków przewidzianych w art. 154 par. 1 p.p.s.a.
Zawarte w skardze żądanie nie dotyczyło ukarania organu administracji za brak rozstrzygnięcia, lecz za brak wykonywania wydanej przez organ administracji decyzji, która spełniała oczekiwania skarżącej, co - jak wyżej wskazano - nie mieści się w kompetencjach sądu administracyjnego w trybie art. 154 par. 1 p.p.s.a.
W złożonej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej Irena S. domagając się jego zmiany i wymierzenia Dyrektorowi Ośrodka Pomocy Społecznej w G. grzywny, w związku z bezczynnością tego organu podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego tj. art. 154 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przez jego błędne zastosowanie, ponieważ w niniejszej sprawie istnieją podstawy do wymierzenia Dyrektorowi Ośrodka Pomocy Społecznej w G. takiej kary, w konsekwencji odmowy wydania decyzji o przyznaniu na rzecz skarżącej prawa do zasiłku stałego w związku z opieką nad chorym dzieckiem.