Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Gminy K. w przedmiocie lokalnego programu pomocy społecznej w postaci Lokalnego Programu Osłonowego dla osób, które ponoszą zwiększone koszty grzewcze lokalu związane z trwałą zmianą systemu ogrzewania opartego na paliwie stałym na skroplony gaz ziemny LNG
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody [...]. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 listopada 2018 r. sygn. akt IV SA/Wr 429/18 w sprawie ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...] 2018 r. nr [...] w przedmiocie lokalnego programu pomocy społecznej w postaci Lokalnego Programu Osłonowego dla osób, które ponoszą zwiększone koszty grzewcze lokalu związane z trwałą zmianą systemu ogrzewania opartego na paliwie stałym na skroplony gaz ziemny LNG oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/4

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 28 listopada 2018 r., działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm., dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...] 2018 r., nr [...] w przedmiocie lokalnego programu pomocy społecznej w postaci Lokalnego Programu Osłonowego dla osób, które ponoszą zwiększone koszty grzewcze lokalu związane z trwałą zmianą systemu ogrzewania opartego na paliwie stałym na skroplony gaz ziemny LNG.

Objęta skargą uchwała za podstawę prawną przyjmowała: art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875 z późn. zm.) oraz art. 8 ust. 2, art. 17 ust. 2 pkt 4, art. 110 ust. 10 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1769 z późn. zm.). W § 17 zaś przyjęto, że uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa [...].

Sąd zgodził się z organem nadzoru, że art. 17 ust. 2 pkt 4 i art. 110 ust. 10 ustawy o pomocy społecznej nie mogą stanowić samoistnej podstawy do wydania uchwały mającej charakter aktu prawa miejscowego. Niemniej jednak - jak zauważył Sąd - w podstawie prawnej uchwały wskazano także przepis art. 8 ust. 2 tej ustawy, który sprawia, że analizowana uchwała będzie miała już inny charakter, aniżeli akt kierownictwa wewnętrznego, gdyż jej regulacje w sposób oczywisty będą odnosiły się do ogółu mieszkańców gminy, a nie tylko do podmiotów organizacyjne powiązanych z jej organem wykonawczym. Najistotniejsze przy tym jest zaś to, że wydana ona będzie na podstawie i w granicach wyraźnego upoważnienia ustawowego.

W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego wyroku Wojewoda [...], reprezentowany przez radcę prawnego, podniósł zarzuty naruszenia następujących przepisów prawa materialnego:

1. art. 8 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej przez błędną jego wykładnię sprowadzającą się do konstatacji, że stanowi on podstawę do podejmowania aktów prawa miejscowego zawierających także inne niż podwyższające próg dochodowy limitujący możliwość przyznania zasiłku celowego lub zasiłku okresowego przepisy powszechnie obowiązujące;

2. art. 17 ust. 2 pkt 4 i art. 110 ust. 10 ustawy o pomocy społecznej przez błędną wykładnię sprowadzającą się do konstatacji, że przepisy te - współstosowane z innymi (art. 8 ust. 2 ustawy) - stanowią podstawę do podejmowania aktów powszechnie obowiązującego (aktów prawa miejscowego).

W uzasadnieniu zarzutów wskazał, że przemieszanie w ramach jednej uchwały materii powszechnie obowiązującej z wewnętrznie obowiązującą stanowi naruszenie zasady prawidłowej legislacji oraz zasady zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa, będącej pochodną zasady demokratycznego państwa prawnego wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP. Przede wszystkim zaś narusza art. 94 Konstytucji RP. Nie można, zdaniem skargi kasacyjnej, włączać w treść aktu prawa miejscowego materii przekazanej do uregulowania aktem wewnętrznym.

Strona 1/4