Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędziowie NSA Henryk Dolecki (spr.), Izabella Kulig-Maciszewska, Protokolant Anna Harwas, po rozpoznaniu w dniu 2 września 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Powiatu G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2005r.sygn. akt III SA/Gd 312/04 w sprawie ze skargi Tadeusza B. na uchwałę Zarządu Powiatu G. z dnia 17 marca 2004 r. (...) w przedmiocie odwołania ze stanowiska Dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych w R. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania.
W dniu 17 marca 2004 r. Zarząd Powiatu G. podjął uchwałę (...), którą na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1592/ oraz art. 5c pkt 2 i art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm./, po uzyskaniu pozytywnej opinii Kuratora Oświaty, odwołał z dniem 17 marca 2004 r., Tadeusza B. ze stanowiska Dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych Centrum Kształcenia Praktycznego w R. Jednocześnie, w tym samym dniu, skierowano do Tadeusza B. pismo informujące o treści uchwały oraz motywach jej podjęcia. W piśmie wskazano, że placówka, której Tadeusz B. był Dyrektorem, otrzymała na podstawie decyzji z dnia 14 maja 1993 r. od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa nieruchomość niezabudowaną o pow. 28,7386 ha /działka nr 189/21/. Decyzja określała, że nieruchomość została przekazana szkole w celu prowadzenia działalności rolniczej o charakterze dydaktyczno-produkcyjnym. Powiat G. był zainteresowany przejęciem nieruchomości na własność z przeznaczeniem na cele dydaktyczne szkoły i dlatego Zarząd Powiatu G. wystąpił do Dyrektora Oddziału Terenowego AWRSP w G. z prośbą o nieodpłatne przekazanie m.in. opisanej nieruchomości. W dniu 30 czerwca 2000 r. Rada Powiatu G. podjęła uchwałę o nieodpłatnym przejęciu przez Powiat G. własności nieruchomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Nieruchomość miała służyć realizacji zadań własnych Powiatu G. w zakresie oświaty. Tadeusz B. pomimo, że wiedział o planach przejęcia przez Powiat G. przedmiotowych gruntów na własność z przeznaczeniem na cele oświatowe realizowane przez Zespół Szkół Rolniczych Centrum Kształcenia Praktycznego w R., to jednak umożliwił sprzedaż przez AWRSP gruntów osobom trzecim i sam został nabywcą jednej z działek o pow. 1,2499 ha. Sprzedaż działek nastąpiła bez wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie zarządu nad nieruchomościami oddanymi szkole w zarząd, bez zwrotu mienia AWRSP w razie wygaśnięcia zarządu stwierdzonego protokołem zdawczo-odbiorczym zawierającym spis z natury przejmowanych działek, z częściami składowymi. Działania te naruszały przepisy ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa i wydanego na tej podstawie rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 11 sierpnia 1997 r. w sprawie trybu przekazywania mienia wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa w razie ustanowienia lub wygaśnięcia zarządu, oraz trybu ustalania i wnoszenia opłat /Dz.U. nr 101 poz. 636/.
W związku z tym Zarząd Powiatu stwierdził, że utracił zaufanie i dlatego niemożliwa jest dalsza współpraca z Tadeuszem B. jako Dyrektorem Zespołu Szkół Rolniczych Centrum Kształcenia Praktycznego w R., którego Powiat G. jest organem prowadzącym. Okoliczności te uzasadniają odwołanie ze stanowiska dyrektora w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia.
Skargę na powyższą uchwałę wniósł Tadeusz B. wnosząc o stwierdzenie jej nieważności jako podjętej niezgodnie z prawem. Skarżący powołał się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, z którego wynika, że w pojęciu "szczególnie uzasadnionych przypadków" stanowiących podstawę odwołania dyrektora nie mieści się każde naruszenie prawa przez dyrektora i pojęcie to musi być rozumiane wąsko. Wskazał nadto, że w orzecznictwie sądowym wykształcił się pogląd, iż odwołanie na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, jest zbliżone do odwołania o jakim mowa w art. 52 par. 1 w zw. z art. 70 par. 1 i 3 Kodeksu pracy i związane jest ciężkim naruszeniem obowiązków pracowniczych, a także z popełnieniem przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa. Nie przedstawiono jednak dowodów na ciężkie naruszenie przez niego podstawowych obowiązków pracowniczych, czy też popełnienie przestępstwa. Skarżący w obszernych wywodach przedstawił okoliczności związane z przekazaniem nieruchomości i jej podziałem wskazując, że nabycie przez niego jednej z działek nastąpiło przy zachowaniu wszelkich formalności przewidzianych prawem.