Skarga kasacyjna na decyzję SKO we Wrocławiu w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z jej podziałem
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska, Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski (spr.), Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel, po rozpoznaniu w dniu 21 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wr 658/12 w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 5 czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z jej podziałem oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/6

I OSK 464/13

U Z A S A D N I E N I E

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 5 czerwca 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z jej podziałem.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Wnioskiem z dnia 12 stycznia 2012 r. T. K. zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu o stwierdzenie nieważności decyzji Wójta Gminy Ś. . z dnia 25 czerwca 2007r., ustalającej opłatę z tytułu podziału jego działki nr 49/6 położonej w obrębie R., gmina Św. ., w wysokości 210.392,40 zł. Zaskarżonej decyzji zarzucił rażące naruszenie art. 6 i art. 12 k.p.a. poprzez brak działania na podstawie przepisów prawa oraz brak wnikliwego działania, co spowodowało niesłuszne uiszczenie przez niego opłaty adiacenckiej oraz poprzez wskazanie przez organ, jako podstawy prawnej decyzji przepisu art. 98a ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami i uchwały Rady Gminy Ś. . nr XXXIV/303/01 z dnia 27 kwietnia 2001 r., wydanej na podstawie art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który to przepis został uchylony jako niekonstytucyjny, zaś przepisy intertemporalne ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. - o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie innych ustaw nie przedłużyły mocy obowiązywania uchwał ustalających na podstawie art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami stawki procentowe opłat adiacenckich.

Decyzją z dnia 18 kwietnia 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy Ś. . z dnia 25 czerwca 2007 r., ustalającej opłatę adiacencką. Organ wyjaśnił, że Wójt Gminy Ś. . decyzją z dnia 13 marca 2006 r. zatwierdził, na wniosek T. K., podział nieruchomości oznaczonej jako działka nr 49/6, AM-1, obręb R.. W dniu, kiedy decyzja podziałowa stała się ostateczna, tj. w dniu 31 marca 2006 r., na terenie Gminy Ś. . obowiązywała uchwała Nr XXXIV/303/01 z dnia 27 kwietnia 2001 r. określająca stawkę opłaty adiacenckiej, wydana na podstawie art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2007 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 98 ust. 4, w związku z art. 145 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w brzmieniu obowiązującym od dnia 15 lutego 2000 r. do dnia 21 września 2004 r., jest niezgodny z art. 2, w związku z art. 84 Konstytucji RP przez to, że narusza zasadę ochrony zaufania jednostki do państwa i stanowionego przez nie prawa.

Kolegium stwierdziło, że w tej sytuacji należy odpowiedzieć na pytanie, czy powołany wyrok TK spowodował automatyczną utratę mocy obowiązującej uchwał rad gmin podjętych na podstawie przepisu art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, które to uchwały określające stawkę opłaty adiacenckiej stanowią niezbędną przesłankę pozwalającą na nałożenie tego rodzaju obowiązku pieniężnego.

Strona 1/6