Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. W. i A. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 1510/12 w sprawie ze skargi G. W. i A. W. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania za nieruchomość warszawską oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 1510/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę G. W. i A. W. na opisaną w sentencji decyzję.
Jak wskazano w jego uzasadnieniu decyzją z dnia [...] lutego 2012 r., wydaną na skutek wniosku skarżących z dnia 27 kwietnia 1987 r. o ustalenie odszkodowania za nieruchomość położoną przy ul. [...] i [...], oznaczoną hipotecznie jako "[...]"[...], działka "[...]", Prezydent m. st. Warszawy odmówił przyznania odszkodowania. W jej motywach organ ten podał, iż sporna nieruchomość znajduje się na obszarze objętym działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Z dniem jego wejścia w życie, tj. z dniem 21 listopada 1945 r., grunty te przeszły na własność gminy m. st. Warszawy, a następnie na Skarb Państwa. Byli właściciele nie złożyli wniosku o przyznanie własności czasowej w trybie art. 7 tego dekretu. Po myśli art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) przepisy o odszkodowaniu za wywłaszczone nieruchomości stosuje się m.in. do działki, która przed dniem wejścia w życie dekretu z 26 października 1945 r. mogła być przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne, jeżeli poprzedni właściciel bądź jego następcy prawni zostali pozbawieni faktycznej możliwości władania nią po dniu 5 kwietnia 1958 r. W ocenie organu już w dniu wejścia w życie dekretu z dnia 26 października 1945 r. (a więc przed 5 kwietnia 1958r.) byli właściciele nie mieli możliwości faktycznego nią władania. Ponadto powierzchnia obejmującą część tej nieruchomości znalazła się pod ulicami, dlatego nie mogła być przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne. Natomiast pozostała część, mimo iż mogła być przeznaczona pod tego rodzaju budownictwo, to pozostawała we władaniu innych podmiotów i przez nie została zabudowana. Były to: Warszawskie Zakłady [...], potem Centrum "[...]" przekształcone w Centrum Naukowo-Produkcyjne [...] "[...]’ S.A. Budowę Zakładów [...] rozpoczęto w 1954 r., o czym świadczą deklaracje na prowadzenie robót kierowników budowy. W roku 1956 Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy wyraziło zgodę na lokalizację szczegółową Warszawskich Zakładów [...], a decyzją z dnia [...] lutego 1957 r. wyraziło zgodę na przekazanie w zarząd i użytkowanie tymże Zakładom części gruntu z nieruchomości poprzedników wnioskodawców. Z protokołu z dnia 28 grudnia 1956 r. wynika, że budynek montażowy został oddany do użytku w dniu 30 listopada 1956 r. Jest on posadowiony obecnie na działce nr [...]. Z tych przyczyn odmówiono wnioskowi.
W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawcy zarzucili, że ze zgromadzonych dowodów nie wypływa jednoznacznie, jaki teren objęto inwestycją opisaną przez organ I instancji. Powyższe poddaje wątpliwość wniosek o pozbawieniu możliwości władania, bo w przywołanym przepisie chodzi właśnie o możliwość, a nie o faktyczne wykonywanie władztwa. Poza tym akcentowali dopuszczalność odszkodowania za część nieruchomości, nawet wówczas, gdy nie mieliby możności władania pozostałą częścią nieruchomości. Nadto odwołujący się podnieśli, iż organ nie udowodnił, aby część gruntu o powierzchni 976 m2 faktycznie została zajęta pod drogi, gdyż nie przedłożono dokumentacji dowodzącej ich realizacji. Sam plan jest w tym zakresie, w ich ocenie, niewystarczający. Domagali się zatem uwzględnia żądania.