Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz (spr.), Sędziowie NSA Małgorzata Borowiec, Wojciech Chróścielewski, Protokolant Joanna Szcześniak, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Teresy W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 14 stycznia 2005 r. sygn. akt II SA/Lu 352/04 w sprawie ze skargi Teresy W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 5 kwietnia 2004 r. (...) w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 14 stycznia 2005 r. II SA/Lu 352/04 oddalił skargę Teresy W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L., przyznającą stronie zasiłek okresowy.
Z uzasadnienia wyroku i akt administracyjnych wynika, iż na wniosek Teresy W. na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w N., decyzją z dnia 12 marca 2004 r. przyznał jej zasiłek okresowy w kwocie 150 zł. z przeznaczeniem na leczenie ze względu na długotrwałą chorobę strony i jej syna.
Decyzję tę utrzymało w mocy Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznając, iż długotrwała choroba uzasadniała przyznanie zasiłku, a jego wysokość ustalono stosownie do art. 31 ust. 4 ustawy w granicach uznania administracyjnego, tj. do wysokości stanowiącej różnicę między kryterium dochodowym ustalonym zgodnie z art. 4 ust. 1, a dochodem tej rodziny.
Na powyższą decyzję Teresa W. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, domagając się jej uchylenia i przyznania jej zasiłku w maksymalnej kwocie 300 zł.
W skardze kwestionując wysokość przyznanego jej zasiłku, zarzuciła organowi administracyjnemu, że nie uwzględnił kosztów specjalistycznej diety jej chorego na alergię syna, wynoszących 294 zł.
Skarżąca podniosła ponadto, że jej sytuacja materialna jest trudna, bowiem sama wychowuje oraz utrzymuje syna i brakuje jej pieniędzy nawet na bieżące wydatki: artykuły sanitarne, energię, opał, które wynoszą miesięcznie 360 zł. Z tego względu zaskarżona decyzja, przyznająca jej tylko 150 zł. jest dla niej krzywdząca, zaś organ administracyjny przy jej wydaniu przekroczył granice przysługującego mu uznania administracyjnego.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414/, stanowiący, iż zasiłek okresowy z pomocy społecznej może być przyznany osobom i rodzinom, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód rodziny nie przekracza kryterium dochodowego osoby lub rodzin, ustalonego zgodnie z art. 4 ust. 1, zaś dochody oraz posiadane zasoby pieniężne nie wystarczają na zaspokojenie ich niezbędnych potrzeb, w szczególności ze względu na długotrwałą chorobę, niepełnosprawność, brak możliwości zatrudnienia.
Przyznanie zasiłku okresowego opiera się na tzw. uznaniu administracyjnym, którego granice wyznaczają ogólne cele pomocy społecznej określone w art. 2 ust. 3 i 4 ustawy. W świetle tych przepisów świadczenia z pomocy społecznej powinny ułatwiać konkretnym osobom i ich rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są oni w stanie pokonać, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia. Pomoc społeczna powinna w miarę możliwości doprowadzić do ich usamodzielnienia się oraz integracji ze środowiskiem, przy czym rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być ustalone odpowiednio do indywidualnej sytuacji życiowej osoby ubiegającej się o pomoc /art. 2 ust. 1 i 2 cyt. ustawy/.