Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge- Lissowska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Janina Antosiewicz sędzia del. WSA Maria Werpachowska Protokolant Anna Harwas po rozpoznaniu w dniu 17 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Powiatu Kościerskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Gd 620/07 w sprawie ze skargi Wojewody Pomorskiego na uchwałę Rady Powiatu Kościerskiego z dnia 20 marca 2006 r. nr XXXIII/13/2006 w przedmiocie zgody na zwolnienie z obowiązku zbycia nieruchomości w drodze przetargu i udzielenia bonifikaty od wartości rynkowej nieruchomości oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Gd 620/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu skargi Wojewody Pomorskiego na uchwałę Rady Powiatu Kościerskiego z dnia 20 marca 2006 r. Nr XXXIII/13/2006, stwierdził niezgodność tej uchwały z prawem. Uchwałą tą Rada Powiatu wyraziła zgodę na zbycie w trybie bezprzetargowym działki w Kościerzynie o pow. 8.932 m2 na rzecz Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej "[...]" Sp. z o.o. w K. i udzieliła bonifikaty temu podmiotowi przy sprzedaży do kwoty 950.000 zł od wartości rynkowej tej nieruchomości. Wojewoda zarzucił tej uchwale sprzeczność z art. 37 ust. 3 i art. 68 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami z tego względu, że nieruchomość nie jest przeznaczona na realizację celu publicznego, a także, że Niepubliczny ZOZ nie legitymuje się umową dzierżawy na okres 10 lat i nie zabudował nieruchomości. Wojewódzki Sąd uznał, że nie było podstaw do udzielenia przez Radę Powiatu zgody na zbycie bezprzetargowe z zastosowaniem bonifikaty, na rzecz Niepublicznego ZOZ "[...]" Sp. z o.o.
W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd stwierdził:
Artykuł 37 ust. 3 ustawy z dnia 31 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) upoważnia określone w nim organy do zwolnienia z obowiązku zbycia w drodze przetargu nieruchomości ze względu na ich przeznaczenie lub podmioty korzystające z nieruchomości, zaś art. 68 ust. 1 pkt 1 zawiera regulację dotyczącą możliwości udzielenia bonifikaty, wskazując cele na jakie ma być wykorzystywana nieruchomość. Z przepisów tych wynika, że zgodę na bezprzetargowe zbycie można wyrazić gdy nieruchomość jest przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe, realizację urządzeń infrastruktury technicznej lub na cele publiczne, gdy są one realizowane przez podmioty, dla których są to cele strukturalne i których dochód przeznacza się w całości na działalność statutową, a także, gdy zbycie następuje na rzecz osoby, która dzierżawi nieruchomość na podstawie umowy zawartej na co najmniej 10 lat, jeżeli została przez nią zabudowana, ma potrzebne zezwolenia na budowę, zaś bonifikaty można udzielić, gdy nieruchomość jest sprzedawana na ww. cele. W niniejszej sprawie wchodzi w grę cel publiczny, a ten wskazuje art. 6 ustawy, jest nim m.in. budowa i utrzymanie publicznego obiektu ochrony zdrowia, ale podmiot, na rzecz którego ma nastąpić zbycie nie mieści się w tym kryterium, nie będąc publicznym obiektem ochrony zdrowia, jako niemieszczący się w definicjach art. 1 ust. 1 i art. 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408 ze zm.), a także nieprzeznaczający swoich dochodów wyłącznie na cele statutowe, gdyż w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przeznaczenie dochodu zależy od woli podmiotu, a nie regulacji ustawowych. Fakt otrzymywania środków z Narodowego Funduszu Zdrowia nie przesądza, że nabywanie nieruchomości jest przeznaczone na realizację celu publicznego. Z akt sprawy wynika także, że umowa dzierżawy jaką dysponuje Niepubliczny ZOZ nie została zawarta na 10 lat, bowiem obejmuje okres od 1 kwietnia 2001 r. do 31 grudnia 2011 r.