Skarga kasacyjna na bezczynność Starosty Złotowskiego w przedmiocie bezczynności organu w sprawie zmiany w ewidencji gruntów i budynków
Uzasadnienie strona 5/5

Przede wszystkim należy podnieść, że zgodnie utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego - przepis art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych nie mógł być w ogóle przedmiotem zarzutu formułowanego, jako zarzut skargi kasacyjnej. Przepis bowiem art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi dotyczy naruszenia przepisów postępowania. Wspomniany zaś przepis art. 1 § 2 w/w ustawy ustrojowej nie ma charakteru procesowego a właśnie jedynie ustrojowy.

Pozostałe zarzuty podniesione przez skarżących kasacyjnie również nie okazały się trafne.

Jak słusznie zauważył to Sąd Wojewódzki zapisy dokonywane w ewidencji gruntów nie mają charakteru orzeczenia administracyjnego a są jedynie czynnością materialno - techniczną ( vide: wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 3 listopada 1998 r. sygn. akt II SA 1381/98 - LEX nr 41306 ) zatem nie zachodziła w tej sprawie konieczność rozstrzygania o wniosku skarżących w formie decyzji. W myśl zaś § 47 ust. 1 przywołanego wyżej rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, aktualizacji operatu ewidencyjnego dokonuje się niezwłocznie po uzyskaniu przez starostę odpowiednich dokumentów określających zmiany danych ewidencyjnych. Nadmienić wypada, że w tym przypadku chodzi oczywiście o dokumenty posiadające moc dowodu dla ustalenia prawa własności a więc będą to dokumenty takie jak np. decyzje administracyjne, orzeczenia sądowe czy akty notarialne.

Skarżący zgłaszając zatem wniosek o dokonanie zmian w ewidencji gruntów winni do wniosku dołączyć wspomniany wyżej dokument.

Twierdzenie, że tego rodzaju dokumentację winien przedstawić Wójt Gminy L., która ujawniona jest jako właściciel działki nr [...] a Starosta Złotowski winien podjąć w tej sprawie z urzędu postępowanie wyjaśniające, nie było uzasadnione.

Przepis § 47 ust. 3 w/w rozporządzenia stanowi wprawdzie, iż w przypadku gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów, starosta przeprowadza w sprawie tej aktualizacji postępowanie administracyjne lub stosuje art. 22 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, ale żądanie od wnioskodawców przez Starostę uzupełnienia wniosku poprzez złożenie wspomnianych wyżej dokumentów, stanowiło właśnie wypełnienie przez organ dyspozycji w/w/ przepisu.

Wskazać też trzeba, iż art. 22 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, który stanowi o obowiązku dostarczenia dokumentów na żądanie starosty odnosi się - w powiązaniu z art. 22 ust. 2 ustawy - do osób wymienionych w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51cytowanej ustawy, czyli m. in. właścicieli gruntu, ale tylko wtedy, gdy to oni zgłaszają staroście zmiany danych objętych ewidencją. Inna wykładnia w/w przepisów nie miałaby żadnego, logicznego uzasadnienia, gdyż w przypadku, w którym jakakolwiek osoba trzecia, nieuprawniona do gruntu czy budynku, domagałaby się wprowadzenia zmian w ewidencji, organ zobligowany byłby kierować w stosunku do osoby uprawnionej wezwanie by to ona wykazywała za każdym razem swój tytuł prawny.

Podkreślić w tym miejscu wypada, że ewidencja gruntów i budynków jest - jak słusznie to wyjaśnił Sąd I instancji - jedynie rejestrem stosunków prawnych i faktycznych dotyczących nieruchomości. Z wpisem zaś w niej uczynionym nie wiąże się żadne domniemanie zgodności tego wpisu z prawem i wpis taki nie przesądza o tytule prawnym. Jedynie w kwestii oznaczenia nieruchomości ewidencja stanowi wyłączną podstawę do oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej. Oznaczenie nieruchomości nie dotyczy jednak jej sfery prawnej.

Uzupełniająco jedynie wypada również zaznaczyć, że pozostawienie podania bez rozpoznania - rozumieniu art. 64 § 1 k.p.a. - nie wymaga wydania decyzji administracyjnej a jedynie organ winien uczynić o powyższym adnotację w aktach sprawy, powiadamiając o tym strony.

Z tych względów, dokonana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu ocena postępowania Starosty Złotowskiego w sprawie dokonania zmian w ewidencji gruntów i budynków była prawidłowa i zatem właściwym było oddalenie skargi.

Biorąc więc pod uwagę, że skarga kasacyjna nie miała usprawiedliwionych podstaw Naczelny Sąd Administracyjny - z mocy przepisu art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym - orzekł jak w sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach poniesionych przez pełnomocnika przyznanego z urzędu należy do właściwości Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Strona 5/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta