Skarga kasacyjna na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie zezwolenia za przejazd pojazdu nienormatywnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, Sędziowie NSA Irena Kamińska /spr./, Joanna Runge-Lissowska, Protokolant Anna Harwas, po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lutego 2005r. sygn. akt VI SA/Wa 666/04 w sprawie ze skargi Z. Spółka z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zezwolenia za przejazd pojazdu nienormatywnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz Z. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 120 zł ( sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6035 Opłaty i kary za przejazd pojazdem nienormatywnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Ruch drogowy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad
Uzasadnienie strona 1/5

Skarżąca - Z. Sp. z o.o. z siedzibą w [...], wnioskami z dnia 17 grudnia 2003 r. o numerach: SM/006/04 oraz SM/007/04, wystąpiła do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o wydanie zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego. We wnioskach podała termin przejazdu oraz wskazała, iż przejazd nastąpi z miejscowości Świecko - Granica D/PL. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad zezwoleniem Nr [...] z dnia [...] zezwolił na jeden przejazd z miejscowości Świecko do miejscowości Gostynin, pojazdu nienormatywnego z ładunkiem "suwnica", ciągnikiem z naczepą o numerach rejestracyjnych [...] i [...] oraz zezwoleniem Nr [...] z dnia [...], zezwolił na jeden przejazd pojazdu nienormatywnego z ładunkiem "suwnica", ciągnikiem z naczepą o numerach rejestracyjnych [...] i [...].

W zezwoleniach określił trasę przejazdu wskazując m.in. odcinek drogi nr A 2.

W decyzji podał, iż będzie to jednoczesny przejazd trzech zestawów oraz określił opłaty drogowe za przejazd.

Od tych decyzji strona złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie spraw powyższych zezwoleń, w którym wnosiła o ponowne wyliczenie opłaty drogowej w części dotyczącej trasy przejazdu na odcinku autostrady A 2.

Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wniosek rozpatrzył i wydał decyzję z dnia [...] , utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu swojej decyzji wskazał, iż opłata drogowa za przejazd pojazdem nienormatywnym jest ustalana w zależności od przejechanych kilometrów po wszystkich drogach publicznych. Opłata ta jest niezależna od opłat za przejazd autostradą, która jest pobierana na podstawie art. 37d ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o krajowym funduszu drogowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1192 z późn. zm.).

Na decyzję Z. Sp. z o.o. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając jej niezgodność z prawem, a w szczególności art. 13c ust. 4, 8 i 10 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 z późn. zm.). Podnosiła, iż w przypadku wjazdu na teren Polski pojazdu nienormatywnego, opłatę pobiera się przy przekraczaniu granicy państwa, a organem ją pobierającym jest naczelnik urzędu celnego. Gdyby przyjąć, że określona opłata jest prawidłowa, to powinna być pomniejszona o przejazd autostradą za którą pobierane są opłaty z tego samego tytułu (przejazd pojazdem nienormatywnym).

W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wnosił o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 10 lutego 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 666/04, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Z. Sp. z o.o. z siedzibą w [...], od decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z [...] Nr [...] w przedmiocie zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego stwierdził, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzające ją decyzje z [...] Nr [...] i Nr [...], zostały wydane z naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu Sąd wywodził, że w myśl art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515) ruch pojazdu lub zespołu pojazdów, którego parametry przekraczają dopuszczalne, przewidziane dla danej kategorii drogi parametry, jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania zezwolenia. Do dnia 8 grudnia 2003 r., zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym na czas nieokreślony i na czas określony w zezwoleniu wydawał starosta, zezwolenia na jednokrotny przejazd w wyznaczonym czasie po ustalonej trasie, wydawał Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad. Z dniem 9 grudnia 2003 r. nastąpiła zmiana powyższej ustawy. Ustawa z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200, poz. 1953), poprzez art. 3 dodała do art. 64 ust. 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym punkt 4 w brzmieniu:

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6035 Opłaty i kary za przejazd pojazdem nienormatywnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Ruch drogowy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad