Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędziowie NSA Joanna Runge - Lissowska, Leszek Włoskiewicz (spr.), Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 17 lutego 2005 r. sygn. akt III Sa/Lu 36/05 w sprawie ze skargi W. J. na orzeczenie dyscyplinarne Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby celnej oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 17 lutego 2005 r. sygn. akt III SA/Lu 36/05 oddalił skargę W. J. na orzeczenie dyscyplinarne Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] Nr [...] utrzymujące w mocy orzeczenie dyscyplinarne Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] Nr [...], którym - na podstawie art. 63 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641 ze zm.) - wymierzono skarżącemu karę dyscyplinarną wydalenia ze Służby Celnej.
W. J., w czasie pełnienia służby w dniu 14 maja 2004 r., znajdował się w stanie po użyciu alkoholu (0,21 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godz. 2317), i opinia Zakładu Medycyny Sądowej wykluczyła, aby ten stan mógł być spowodowany przyjmowaniem przez skarżącego leków stosowanych w chorobie wrzodowej żołądka.
Podzielając stanowisko organów dyscyplinarnych, że skarżący naruszył obowiązek godnego zachowania w służbie, określony w art. 32 ust. 1 pkt 5 ustawy o Służbie Celnej, sąd uznał za zgodne z prawem orzeczenie kary wydalenia ze służby.
Sąd stwierdził w szczególności, że "organy celne miały swobodę w doborze kary dyscyplinarnej adekwatnej do oceny naruszenia obowiązków funkcjonariusza, wagi obowiązku i stopnia naruszenia, nie można więc uznać, że sięgnięcie po najsurowszą karę spośród dopuszczalnych narusza prawo, jeśli uzasadnione jest to właściwą oceną czynu", takiej zaś oceny dokonano w sprawie.
Wnosząc skargę kasacyjną W. J. przytoczył jako jej podstawy:
" 1) naruszenie prawa materialnego, a mianowicie przepisów art. 32 ust. 1 pkt 5 i art. 63 ust. 1 pkt 7 i 79 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641) przez ich niewłaściwe zastosowanie do ustalonego stanu faktycznego sprawy przez błędne przyjęcie, że skarżący w okolicznościach zdarzenia z dnia 14 maja 2004 r. naruszył mimo braku winy wiążący jego obowiązek służbowy (art. 32 ust. 1 pkt 5 ustawy o Służbie Celnej), a w konsekwencji zasadnym było wymierzenie mu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby (art. 63 ust. 1 pkt 7 ustawy o Służbie Celnej) z uwagi na uznanie, że skarżący naruszył obowiązek godnego zachowania w czasie służby,
2) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy: a) mianowicie art. 79 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej oraz art. 145 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nakazującymi stosowanie przed sądami przepisów właściwych procedur, lub uwzględnienia przepisów regulujących postępowanie, w którym wydano zaskarżoną decyzję, czego Sąd nie uczynił i czym naruszył przepisy art. 92 i art. 440 k.p.k. - w pierwszym przypadku obligujący do wydania orzeczenia w oparciu o całokształt okoliczności ujawnionych w postępowaniu, drugi zaś nakazujący zmianę orzeczenia lub jego uchylenie na korzyść sprawcy w sytuacji gdyby jego utrzymanie w mocy było rażąco niesprawiedliwe, a ponadto przepisów art. 2 § 1, 5 § 2, 297 § 1 pkt 1 k.p.k., b) naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ p.p.s. przez nieuwzględnienie całokształtu materiału dowodowego sprawy celem ustalenia czy nastąpiło naruszenie prawa materialnego, a w szczególności przepisów części ogólnej kodeksu karnego i czy to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy co skutkowało oddaleniem skargi."