Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz Protokolant st. asystent sędziego Piotr Baryga po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 15 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Lu 715/12 w sprawie ze skargi J.S. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie zwrotu nieruchomości oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z 15 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Lu 715/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę J. S. na decyzję Wojewody Lubelskiego z [...] czerwca 2012 r. nr [...], którą utrzymana została w mocy decyzja Starosty Tomaszowskiego z [...] lutego 2012 r. nr [...]. Decyzjami tymi wznowione zostało postępowanie w sprawie o zwrot nieruchomości.
Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy:
Nieruchomość położona w Tomaszowie Lubelskim, oznaczona jako działki nr [...] i [...], została zbyta przez D. S., J. S. i M. W., umową sprzedaży z 15 marca 1989 r., sporządzoną w formie aktu notarialnego, na rzecz Skarbu Państwa, pod budowę szkoły podstawowej z salą gimnastyczną i zespołem kulturalno-żywieniowym. W związku z wnioskiem poprzednich właścicieli z 14 kwietnia 2004 r. Starosta Tomaszowski orzekł o zwrocie nieruchomości, jednak Wojewoda Lubelski, decyzją z [...] września 2006 r. nr [...], uchylił decyzję organu I instancji i umorzył postępowanie, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, wyrokiem z 4 stycznia 2007 r. sygn. akt II SA/Lu 893/06, oddalił skargę D. S., J. S. i M. W., zaś Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, wyrokiem z 7 kwietnia 2008 r. sygn. akt I OSK 645/07.
Umorzenie postępowania o zwrot nieruchomości, zaakceptowane przez Sądy obu instancji, organy uzasadniły tym, że została ona zbyta umową sprzedaży, która jest taką samą umową, jak każda inna tego rodzaju i mają do niej zastosowanie przepisy prawa cywilnego, nie można zatem uznać, że może się toczyć do tak zbytej nieruchomości, postępowanie o jej zwrot, na podstawie art. 136 ust. 3 w zw. z art. 216 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, bowiem ten ostatni przepis mówi o wywłaszczonych nieruchomościach na podstawie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, a takie wywłaszczenie nie miało miejsca.
W dniu 29 grudnia 2011 r. J. S. złożył wniosek do Starosty Tomaszowskiego o zwrot nieruchomości, położonej w Tomaszowie Lubelskim, oznaczonej jako działki nr [...] i [...], który po ustaleniu, że wniosek dotyczy tej samej nieruchomości, co do której już toczyło się postępowanie o zwrot i zostało ostatecznie zakończone, decyzją z [...] lutego 2012 r. - wskazaną na wstępie - umorzył postępowanie, a Wojewoda, decyzją z [...] czerwca 2012 r., również wskazaną na wstępie, decyzję tę utrzymał w mocy. Uzasadniając umorzenie wskazano, że w sprawie nie wystąpiły żadne nowe okoliczności sprawy, nie uległ zmianie stan prawny, bowiem art. 216 ust. 2 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami wszedł w życie 22 września 2004 r. i w niezmienionym brzmieniu obowiązuje, a jego interpretacja dokonana w sprawie zakończonej decyzją Wojewody Lubelskiego z [...] września 2006 r., załatwiającą ostatecznie poprzedni wniosek o zwrot, została potwierdzona wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 24 stycznia 2007 r. i Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2008 r., rozpoznającymi skargi od tych decyzji.