Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz Sędziowie NSA del. WSA Marzenna Linska-Wawrzon Jan Paweł Tarno (spr.) Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 stycznia 2007 r. sygn. akt II SA/Sz 1161/06 w sprawie ze skargi G. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 10 stycznia 2007 r., sygn. akt II SA/Sz 1161/06 oddalił skargę G. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego. W uzasadnieniu stwierdził, że skarga G. T. nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem sądowa kontrola zaskarżonej decyzji administracyjnej nie wykazała naruszenia przepisów prawa materialnego ani też przepisów postępowania, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z art. 39 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 64, poz. 593 późn. zm.) w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej może być przyznany zasiłek celowy - zasiłek ten może być przyznany w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. prawidłowo wykazało, że zasiłek celowy, którego materialnoprawną podstawę stanowił wyżej przywołany przepis, jest świadczeniem przyznawanym w ramach uznania administracyjnego. Okoliczność ta, jak już wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie sądowym, powoduje, iż sam fakt spełniania kryteriów ustawowych nie oznacza automatycznego przyznania osobie zainteresowanej tego świadczenia i w wysokości zgodnej z jej oczekiwaniami. Z przepisów prawa regulujących tryb przyznawania zasiłku celowego wynika, że udzielając świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej organ kieruje się ogólnymi zasadami wyrażonymi w art. 3 ust. 4 cyt. ustawy tzn.: dostosowywania rodzaju, formy i rozmiaru świadczeń do okoliczności konkretnej sprawy, jak również uwzględniania potrzeb osób korzystających z pomocy, jeżeli potrzeby te odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej. Z materiału zgromadzonego w aktach sprawy wynika, że skarżący znajduje się rzeczywiście w trudnej sytuacji materialnej. Nie budzi zatem wątpliwości konieczność udzielenia mu pomocy społecznej w formie pieniężnej. Organy administracji rozpatrujące sprawę, po rozważeniu sytuacji życiowej strony stwierdziły jednak, iż nie występują okoliczności, które sytuację wnioskodawcy pozwalałyby uznać za bezwzględnie uzasadniającą przyznanie mu pomocy na wnioskowany przez niego cel. Jakkolwiek G. T. przedstawił skierowania na konsultacje lekarskie u specjalistów- ortopedy, neurologa i laryngologa - to jednak ze skierowań tych nie wynika, że badania te muszą być przeprowadzone poza terenem województwa z., w W. i B.. W samym S., a także całym województwie, praktykę lekarską prowadzi wielu lekarzy tych specjalizacji, a ponadto funkcjonuje wiele szpitali, w tym klinicznych, o wysokim poziomie świadczonych usług zdrowotnych. Sam brak zaufania skarżącego do lekarzy tutejszych klinik nie jest wystarczający do uznania, że skarżący wymaga niezwłocznego leczenia w W. czy B.. Ponadto, skarżącemu zapewniono wsparcie finansowe z środków pomocy społecznej na zaspokojenie części niezbędnych potrzeb życiowych, w tym na dojazdy do lekarzy specjalistów w S. (decyzja z dnia [...] przyznająca 35 zł).