Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu w przedmiocie świadczenia pieniężnego przysługującego funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby więziennej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędziowie NSA Barbara Adamiak Jerzy Stankowski Protokolant Katarzyna Malinowska po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 lutego 2006 r. sygn. akt II SA/Op 476/05 w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego przysługującego funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby więziennej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza na rzecz W. M. od Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu kwotę 72 (siedemdziesiąt dwa) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba więzienna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej
Uzasadnienie strona 1/4

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 7 lutego 2006r sygn. akt IISA/Op 476/05 uchylił decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu z dnia [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w [...] z dnia [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego przysługującego po zwolnieniu ze służby.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Generalny Służby Więziennej zwolnił W. M. ze służby z dniem [...], z uwagi na orzeczenie komisji lekarskiej o trwałej niezdolności do służby. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Ministra Sprawiedliwości z dnia [...].

Dyrektor Aresztu Śledczego w [...] decyzją personalną z dnia [...] nr [...], działając na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm. - dalej kpa) oraz art. 31 ust. 1 pkt 4, art. 97, art. 100 ust. 1 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761, ze. zm.), przyznał W. M. świadczenie pieniężne w wysokości 3 075 zł, od 1 grudnia 2003r na okres roku. Od decyzji tej odwołanie złożył W. M., zarzucając brak rozstrzygnięcia o innych przysługujących mu uprawnieniach, przewidzianych w z art. 110 ust. 1 pkt 1-4 oraz art. 111 ust. 5 ustawy o Służbie Więziennej.

Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Opolu odwołania tego nie uwzględnił i decyzją z dnia [...] [...] zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy. Wskazał przy tym, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej, funkcjonariuszowi w służbie stałej, zwolnionemu ze służby z powodu orzeczenia przez komisję lekarską trwałej niezdolności do służby, wypłaca się przez okres roku świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej uposażeniu zasadniczemu wraz z dodatkami o charakterze stałym, pobieranymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. W dniu rozwiązania stosunku służbowego kpt. W. M. przysługiwało uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami w łącznej wysokości 3 075 zł. Kwota ta obejmowała uposażenie zasadnicze na stanowisku starszego inspektora - 1 529 zł, dodatek za wysługę lat - 383 zł, dodatek za stopień kapitana Służby Więziennej - 813 zł oraz dodatek służbowy - 350 zł. Wysokość należnego świadczenia obliczono zatem prawidłowo. Zaskarżona decyzja dotyczyła wyłącznie powyższego świadczenia. Uprawnienia do innych należności finansowych związanych ze zwolnieniem ze służby zostały rozstrzygnięte innymi, odrębnymi decyzjami. Zarzuty naruszenia przepisów art. 110 ust. 1 pkt 1-4 oraz art. 111 ust. 5 ustawy o Służbie Więziennej są zatem bezzasadne.

Decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu W. M. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, wnosząc o stwierdzenie nieważności rozstrzygnięć organów obu instancji, ewentualnie ich uchylenie i rozpoznanie sprawy co do istoty. Ponownie wskazał na nieuwzględnienie jego prawa do odprawy i innych należności wynikających z art. 110 ust. 1 pkt 1-4 i art. 111 ust. 5 ustawy o Służbie Więziennej. Zarzucił również, że organ naruszył art. 38 powołanej ustawy, nie uwzględniając wniosku skarżącego o skierowanie na komisję lekarską, co pozbawiło go możliwości uzyskania aktualnego orzeczenia lekarskiego o stanie zdrowia i przydatności do służby.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba więzienna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej