Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędziowie: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędzia del. WSA Tomasz Grossmann (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 1220/16 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej 1. uchyla zaskarżony wyrok i uchyla punkt 2 zaskarżonej decyzji, 2. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz A. B. kwotę 1.260 (tysiąc dwieście sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Zaskarżonym wyrokiem z 24 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 1220/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej - oddalił skargę.
Wyrok ten, jak wynika z jego uzasadnienia, zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
A. B.(dalej też jako "Wnioskodawca", "Skarżący" lub "Skarżący kasacyjnie") pismem z [...] lipca 2008 r. wniósł o stwierdzenie, że nieruchomość stanowiąca zespół pałacowo-parkowy w Z, powiat o., nie podpadała pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. R.P. z 1945 r. Nr 3, poz. 13; powoływanego dalej jako "dekret"). Wnioskiem objęto dz. nr [...] (podzielona na dz. nr [...] i [...]), nr [...] i [...] (podzielona na dz. nr [...] i [...]) i nr [...]. Zdaniem Wnioskodawcy dekret o przeprowadzeniu reformy rolnej służył za pretekst do przejęcia siedziby hr. [...], która była nieprzydatna na cele tej reformy. Pałac położony w mieście stanowił bowiem zabytek, a nie nieruchomość ziemską, służącą do produkcji rolnej. Pałac i park w Z. nie były również funkcjonalnie związane, lecz oddzielone od części rolnej dóbr hr. [...]. W dniu [...] grudnia 2009 r. wniosek rozszerzono o dz. nr [...], natomiast pismami z [...] września 2012 r. i [...] listopada 2012 r. A. B. cofnął wniosek co do dz. nr [...], a także parcel nr [...], nr [...] i nr [...], wnosząc o umorzenie postępowania w tym zakresie.
Wojewoda [...] (dalej też jako "Wojewoda" lub "organ I instancji") decyzją z [...] grudnia 2012 r. nr [...] działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. R.P. Nr 10, poz. 51; powoływanego dalej jako "rozporządzenie"), stwierdził, że:
I. nie podpadały pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu: parcele budowlane nr [...],[...],[...],[...] i parcele gruntowe nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] -cz., [...] -cz. w granicach aktualnej dz. nr [...]; parcele gruntowe nr [...],[...],[...],[...],[...] -cz. w granicach aktualnej dz. nr [...]; parcela budowlana nr [...] w granicach aktualnej dz. nr [...]; parcela gruntowa nr [...] w granicach aktualnej dz. nr [...]; parcela budowlana nr [...] w granicach aktualnej dz. nr [...], położone w Z., objęte [...] ks. tab. gm. kat. [...]., dla których urządzono zbiór dokumentów [...];
II. podpadały pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu: parcele budowlane nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] oraz parcele gruntowe nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] -cz. w granicach aktualnej dz. nr [...]; parcela gruntowa nr [...] w granicach dz. nr [...]; parcela budowlana nr [...] w granicach aktualnej dz. nr [...], objęte [...] ks. tab. gm. kat. Z., dla których urządzono zbiór dokumentów [...];