Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Włoskiewicz, Sędziowie NSA Janina Antosiewicz (spr.), Henryk Dolecki, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 marca 2005 r. sygn. akt II SA/Łd 623/04 w sprawie ze skargi Zygmunta S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 31 maja 2004 r. (...) w przedmiocie odpłatności za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w G. oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 11 marca 2005 r. II SA/Łd 623/04 uwzględniając skargę Zygmunta S. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 31 maja 2004 r. o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 105 par. 1 Kpa oraz art. 149 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 64 poz. 593 ze zm./.
Z uzasadnienia wyroku wynika, iż w sprawie tej decyzję w I instancji wydał 15 kwietnia 2004 r. działający z upoważnienia Starosty Z. - Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Społecznej ustalając dla Zygmunta S. opłatę za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w G. w kwocie 576,02 zł. Odwołanie od tej decyzji wniósł Z. S. domagając się jej zmiany i przywrócenia dodatku pielęgnacyjnego. Umarzając postępowanie odwoławcze, wymienioną na wstępie decyzją SKO powołało się na art. 149 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, która weszła w życie z dniem 1 maja 2004 r. Zgodnie z tym przepisem decyzje wydane na podstawie ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. wygasają z dniem wejścia w życie nowej ustawy z wyjątkiem decyzji określonych w ust. 2 i 3 oraz art. 152 ust. 3 i art. 154 ust. 8 nowej ustawy. W art. 138 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy /Dz.U. nr 99 poz. 1091/ wprowadzono zmiany do art. 149 ust. 2, w wyniku czego stanowi on, że decyzje przyznające świadczenie na podstawie art. 16, 17, 18, 21 oraz 31 ust. 6-10 ustawy z 1990 r. realizuje się według przepisów dotychczasowych przez czas na jaki te decyzje zostały wydane, nie dłużej niż do 31 grudnia 2004 r. Zdaniem organu decyzje wydane przez organ I instancji dotyczące świadczeń, które nie są wymienione w powołanych przepisach, wygasają z mocy prawa. Decyzja organu I instancji wygasła więc z mocy prawa i przez to, iż Kolegium obowiązane jest uwzględniać stan w dacie orzekania to postępowanie odwoławcze stało się bezprzedmiotowe z uwagi na brak przedmiotu sporu.
Rozpoznając skargę Z. S., w której zarzucono decyzji to, iż jest krzywdząca ze względu na zawyżenie opłaty, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż decyzja ostateczna narusza przepisy prawa w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd przyznaje, iż zgodnie z art. 149 ust. ustawy z dnia 12 marca 2004 r. z dniem jej wejścia w życie wygasły decyzje wydane na podstawie ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, a więc i decyzja wydana w przedmiotowej sprawie przez organ I instancji, gdyż nie mieści się ona w katalogu spraw wymienionych w tym przepisie. W ocenie Sądu brak było podstaw do przyjęcia, że postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe i zachodziła podstawa do umorzenia postępowania odwoławczego.
Z art. 150 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej wynika, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
W przedmiotowej sprawie w dacie rozpatrywania sprawy przez SKO sprawa była wszczęta i niezakończona, gdyż organ odwoławczy rozpatrywał odwołanie. Brak więc było podstaw do uznania, że postępowanie jest bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu.