Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie NSA Barbara Adamiak Tomasz Zbrojewski Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 1679/05 w sprawie ze skargi R. R. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z 17 stycznia 2006 r., sygn. akt II SA/Wa 1679/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. R. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...], nr [...], w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że decyzją Ministra Obrony Narodowej nr [...] z dnia [...] mjr R. R. został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego i z dniem 22 lipca 2002 r. przeniesiony do rezerwy kadrowej bez wskazania okresu, na jaki zostaje do rezerwy skierowany. Jako podstawę wydania decyzji wskazano art. 20 ust. 2 i art. 35 ust. 5 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
W międzyczasie, z dniem l lipca 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.), której przepis art. 174 stwarza możliwość bezpośredniego zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego przeniesionego do rezerwy kadrowej i w stan spoczynku, jeżeli nie został wyznaczony na stanowisko służbowe po upływie odpowiedniego okresu, o którym mowa w ust. l, tj. nie dłuższego niż do końca okresu, na jaki został do niej przeniesiony.
Jak już wyżej wskazano, w decyzji o przeniesieniu R. R. nie określono okresu, na jaki został on przeniesiony do rezerwy kadrowej, ale wynika to wprost ze wskazanego wyżej przepisu art. 20 ust. 2 powołanej ustawy z 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, oficer spełniający określone w nim warunki, mógł być przeniesiony do rezerwy kadrowej, jeżeli właściwy organ wojskowy przewidywał wyznaczenie go na odpowiednie stanowisko służbowe, w okresie nie dłuższym niż 3 lata. Łączny czas pozostawania w rezerwie kadrowej w okresie pełnienia zawodowej służby wojskowej nie mógł być dłuższy niż 5 lat. Treść powyższego przepisu wskazując przedział czasowy do ewentualnego wyznaczenia oficera na stanowisko służbowe, określa jednocześnie czas nieprzerwanego pozostawania w rezerwie kadrowej, który nie może być dłuższy niż 3 lata. Natomiast łączny czas pozostawania w rezerwie kadrowej w okresie pełnienia zawodowej służby wojskowej, w trakcie której oficer mógł być wielokrotnie kierowany do rezerwy kadrowej, nie mógł być dłuższy niż 5 lat. Termin 5-letni nie dotyczył skarżącego, gdyż tylko jeden raz został on przeniesiony do rezerwy, decyzją z dnia [...]. Upływ 3-letniego terminu z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, powodował, iż podstawę do zwolnienia stanowił przepis art. 174 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
Zasadnie organ wskazuje, że żołnierze zawodowi przeniesieni do rezerwy kadrowej na mocy przepisów wymienionej ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, są zwalniani z tej służby na podstawie przepisu art. 174 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, przez organy wojskowe określone w art. 115 tejże ustawy, zaś ust. l pkt 2 tego przepisu wyposaża Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w kompetencje do zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego, przeniesionego do rezerwy kadrowej na mocy przepisów wojskowej ustawy pragmatycznej obowiązującej do dnia 30 czerwca 2004 r. Należy zwrócić uwagę, że błędnie przywołany w rozkazie nr 15 l/Pres./P l ust. 4 art. 115 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, nie miał w tym przypadku zastosowania, co również pozostaje bez wpływu na treść rozstrzygnięcia.