Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Małgorzata Jaśkowska Sędziowie NSA Janina Antosiewicz Anna Łuczaj (spr.) Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 1783/05 w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 stycznia 2006 roku, sygn. akt II SA/Wa 1783/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Z. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji podał, iż zaskarżoną decyzją, podjętą na podstawie art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, Minister Obrony Narodowej utrzymał w mocy rozkaz personalny Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z dnia [...], nr [...], wydany na podstawie art. 174 ust. 1 pkt 1 i 2 w związku z art. 115 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 roku o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.), którym zwolniono mjr Z. K. z zawodowej służby wojskowej. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej nr [...] z dnia 16 lipca 2002 roku mjr Z. K. został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego i z dniem 22 lipca 2002 roku przeniesiony do rezerwy kadrowej, a wobec niewyznaczenia go przez okres 3 lat na stanowisko służbowe uzasadnione było zwolnienie oficera ze służby na podstawie art. 174 ust. 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pełnomocnik mjr Z. K. zarzucił rażące naruszenie prawa poprzez błędne zastosowanie art. 174 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 10 ust. 2 powołanej ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych i ustawy z dnia 30 czerwca 1970 roku o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t. j. Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.), a sprowadzające się do przyjęcia, że decyzją nr [...] Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 lipca 2002 r. skarżący przeniesiony został do rezerwy kadrowej na okres 3 lat. Pełnomocnik skarżącego wyjaśnił, że skoro oficer podczas pełnienia służby zawodowej może być kilkakrotnie przeniesiony do rezerwy kadrowej i zgodnie z art. 20 ust. 2 powołanej ustawy z dnia 30 czerwca 1970 roku o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych łączny czas pozostawania w rezerwie kadrowej nie może być dłuższy niż 5 lat, to w tej sytuacji w niniejszej sprawie mjr Z. K. powinien pozostawać w rezerwie kadrowej przez okres 5 lat, a więc mógł zostać zwolniony ze służby nie wcześniej niż z dniem 22 lipca 2007 roku. Powołując się na powyższe skarżący wnosił na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji. Alternatywnie Z. K. wniósł o uchylenie decyzji w całości, podnosząc dodatkowo, że z dniem 21 lipca 2002 roku został przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku z likwidacją zajmowanego przez niego stanowiska szefa szkolenia pionu brygady. Z dniem 1 lipca 2004 roku stworzono ponownie to stanowisko, a mimo tego nie przywrócono skarżącego do służby przez wyznaczenie na to stanowisko służbowe.
W odpowiedzi na skargę Minister Obrony Narodowej wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę mjr Z. K. za niezasadną. Sąd pierwszej instancji nie stwierdził, aby organy wojskowe, podejmując zaskarżone decyzje w przedmiocie zwolnienia skarżącego z zawodowej służby wojskowej, dopuściły się naruszenia prawa materialnego, ewentualnie przepisów postępowania administracyjnego w stopniu, w jakim mogłoby to mieć istotny wypływ na wynik sprawy. Sąd podkreślił, iż podstawę materialnoprawną zwolnienia mjr Z. K. z zawodowej służby wojskowej stanowił przepis art. 174 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 roku o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.). Z treści tego przepisu wynikają dwie przesłanki, które muszą być spełnione łącznie, aby organy wojskowe mogły zwolnić żołnierza zawodowego ze służby, a mianowicie: 1) żołnierz przeniesiony został do rezerwy kadrowej, 2) do końca okresu, na jaki został przeniesiony, nie został on wyznaczony na stanowisko służbowe.