Skarga kasacyjna na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia del. NSA Jacek Hyla Protokolant asystent sędziego Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2013 r. sygn. akt I SAB/Wa 477/13 w sprawie ze skargi W. K. na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz W.K. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 13 grudnia 2013 r., sygn. akt I SAB/Wa 477/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi W.a K.a na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i wymierzył Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju grzywnę w wysokości 1.000 (jeden tysiąc) złotych płatną w terminie jednego miesiąca od daty uprawomocnienia się wyroku.

Wyrok powyższy zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W. K. wniósł skargę na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z 13 listopada 2012 r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydenta m.st. Warszawy z 6 maja 1950 r., nr [...]odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. Wolskiej 26. W uzasadnieniu skargi wskazał, że od dnia wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia z 6 maja 1950 r., tj. od 23 lutego 2009 r., był wielokrotnie informowany o kolejnych przewidywanych terminach wydania rozstrzygnięcia, z których żaden nie został zachowany. Do wydania decyzji przez organ I instancji (w dniu 13 listopada 2012 r.) doprowadziło dopiero uwzględnienie przez Sąd skargi na bezczynność, który wyrokiem z 8 maja 2013 r., sygn. akt I SAB/Wa 509/12 stwierdził jednocześnie, że bezczynność ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Po złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, zawiadomieniem z 4 marca 2013 r. skarżący został poinformowany, że rozstrzygnięcie sprawy nastąpi do 31 maja 2013 r. Od tego czasu nie otrzymał żadnej korespondencji. W dniu 13 czerwca 2013 r. W. K. wystąpił do Ministra z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, jednak bezskutecznie. W związku z powyższym wystąpił do Sądu ze skargą na bezczynność, wnosząc o wyznaczenie Ministrowi terminu jednego miesiąca na załatwienie sprawy, wymierzenie organowi grzywny, stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz zwrot kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wniósł o oddalenie skargi, względnie o umorzenie postępowania sądowego. Wniosek o umorzenie organ uzasadnił wydaniem w dniu 23 sierpnia 2013 r. decyzji nr [...] utrzymującej w mocy swoją decyzję z 13 listopada 2012 r.

Na rozprawie w dniu 13 grudnia 2013 r. pełnomocnik W.a K.a, oświadczył, iż w związku z wydaniem decyzji przez organ, cofa skargę w części dotyczącej zobowiązania Ministra do załatwienia sprawy w terminie jednego miesiąca. W pozostałym zakresie popierał skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględniając skargę na podstawie art. 149 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - dalej jako p.p.s.a. ( t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270) w uzasadnieniu wyroku wskazał na obowiązek przestrzegania przez organy administracji publicznej ogólnych zasad postępowania administracyjnego, w szczególności wynikających z treści art. 12 oraz art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a., a także art. 35 i 36 k.p.a. Wyjaśnił także, że zgodnie z art. 149 p.p.s.a. Sąd uwzględniając skargę na bezczynność w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie Sąd stwierdza, czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Zatem, o ile wydanie przez organ administracyjny na dzień orzekania przez Sąd żądanego rozstrzygnięcia sprawy czyni z natury rzeczy niemożliwym zobowiązanie organu do działania, o tyle nie zwalnia to Sądu z obowiązku zbadania, czy w sprawie miała miejsce bezczynność, a następnie oceny, czy nastąpiła ona z rażącym naruszeniem prawa oraz rozważenia, czy zachodzą podstawy do wymierzenia organowi grzywny (art. 149 § 1 i 2 p.p.s.a.).

Strona 1/5