Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Elżbieta Stebnicka Sędziowie NSA Małgorzata Borowiec Małgorzata Pocztarek (spr.) Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 stycznia 2006 r. sygn. akt II SA/Rz 701/05 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w Rzeszowie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia urlopowego 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w Rzeszowie z dnia [...] nr [...] i decyzję Inspektora Pracy z dnia [...] nr [...]; 2. zasądza od Okręgowego Inspektora Pracy w Rzeszowie na rzecz M. B. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 6 stycznia 2006 r., sygn. akt II SA/Rz 701/05 oddalił skargę M. B. wniesioną na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w Rzeszowie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie wypłaty należnego świadczenia urlopowego.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że decyzją z dnia [...], nr [...] Okręgowy Inspektorat Pracy w Rzeszowie na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. i art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1362 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania M. B. - Prywatny Gabinet Stomatologiczny w [...] od nakazu Inspektora Pracy z dnia [...], nr [...] w sprawie wypłaty pracownicy K. J. kwoty 695,68 zł brutto tytułem należnego świadczenia urlopowego za rok 2004 - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że w wyniku przeprowadzonej kontroli przez inspektora pracy w dniach 20 i 23 maja 2005 r. w prywatnym gabinecie stomatologicznym M. B. ustalono, iż pracodawca nie wypłacił pracownicy świadczenia urlopowego za 2004 r., należnego jej z uwagi na wykorzystanie 14-tu kolejnych dni kalendarzowych urlopu wypoczynkowego w okresie od dnia 28 czerwca 2004 r. do 11 lipca 2004 r. Organ wskazał, że stosownie do treści art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), pracodawcy zatrudniający wg stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, mogą tworzyć fundusz lub mogą wypłacać świadczenia urlopowe. W myśl zaś art. 3 ust. 3a powołanej ustawy na pracodawców nałożono obowiązek poinformowania pracowników w pierwszym miesiącu danego roku kalendarzowego w sposób przyjęty w zakładzie o nietworzeniu funduszu bądź o niewypłacaniu świadczenia urlopowego. Pracodawca M. B. nie zwolniła się z obowiązków wypłaty świadczenia urlopowego pracownikowi w sposób określony w art. 3 ust. 3a cyt. ustawy, co oświadczyła inspektorowi pracy podając, iż nie poinformowała pracownika o zamiarze nietworzenia funduszu i o niewypłacaniu świadczenia urlopowego. Okręgowy Inspektor Pracy wskazał, że obowiązek w stosunku do pracodawców zatrudniających mniej niż 20 pracowników wynika wprost z przepisów art. 3 ust. 3 i 3a cyt. ustawy. Celem wydanego nakazu jest wypłacenie świadczenia urlopowego pracownikowi, dlatego też powołana przez inspektora pracy podstawa prawna dotyczy wysokości świadczenia urlopowego i spełnienia przez pracownika warunku do uzyskania świadczenia urlopowego, jakim jest wykorzystanie co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych urlopu wypoczynkowego - art. 3 ust. 5, a także terminu jego wypłaty - art. 3 ust. 5a. Obowiązek wypłaty świadczenia urlopowego wynika z faktu niezwolnienia się przez pracodawcę z tego obowiązku w trybie określonym w art. 3 ust. 3a ustawy o ZFŚS. Zostało to wykazane przez inspektora pracy w protokole kontroli i w uzasadnieniu nakazu. W nakazie inspektora pracy z dnia 24 maja 2005 r. nadano rygor natychmiastowej wykonalności, ponieważ termin wymagalności tego roszczenia już upłynął.