Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: sędzia NSA Maciej Dybowski sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 20 grudnia 2018 r. sygn. akt II SA/Op 443/18 w sprawie ze skargi B. C. na niewykonanie przez Prezydenta Miasta O. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 marca 2017 r., sygn. akt II SAB/Op 38/17 w przedmiocie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Prezydenta Miasta O. na rzecz B. C. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. 2
Zaskarżonym wyrokiem z 20 grudnia 2018 r., sygn. II SA/Op 443/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, po rozpoznaniu skargi B. C. na Prezydenta Miasta O. w przedmiocie niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 16 marca 2017 r., sygn. akt II SAB/Op 38/17 w sprawie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu: 1) wymierzył Prezydentowi Miasta O. grzywnę w wysokości 1.500 złotych, 2) stwierdził, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3) przyznał od Prezydenta Miasta O. na rzecz skarżącego B. C. sumę pieniężną w kwocie 2.000 złotych, 4) zasądził od Prezydenta Miasta O. na rzecz skarżącego B. C. kwotę 697 złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Wyrokiem z dnia 16 marca 2017 r., sygn. akt II SAB/Op 38/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uwzględnił skargę B. C. (dalej: "skarżący") na bezczynność Prezydenta Miasta O. (dalej: "organ", "Prezydent"), w przedmiocie ustalenia kosztów usunięcia i przechowania pojazdu i zobowiązał organ do wydania aktu w sprawie wniosku skarżącego z 16 stycznia 2009 r. - w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt z prawomocnym orzeczeniem (pkt 1 sentencji), stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2 sentencji), orzekł o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości 500 zł (pkt 3 sentencji), przyznał od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną w wysokości 1.000 zł (pkt 4 sentencji) oraz zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego w kwocie 597 zł (pkt 5 sentencji).
Skarga kasacyjna organu wniesiona od powyższego wyroku została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 28 grudnia 2017 r., sygn. akt I OSK 1209/17.
Akta administracyjne wraz z prawomocnym wyrokiem orzekającego Sądu zostały zwrócone organowi w dniu 16 lutego 2018 r.
Skarżący w skardze z 10 sierpnia 2018 r., w związku z zarzuconym niewykonaniem wyroku, wystąpił na podstawie art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a.") o wymierzenie organowi grzywny w kwocie 42.715,10 zł, stanowiącej wysokość dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, przyznanie mu od organu kwoty 21.357,55 zł stanowiącej połowę kwoty określonej w art. 154 § 7 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a. oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Skarżący wnosił też o dopuszczenie dowodu z akt przedmiotowej sprawy i z wezwania o wykonanie wyroku.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, w razie nieuwzględnienia tego wniosku, o oddalenie wniosków o wymierzenie grzywny i przyznanie skarżącemu kwoty pieniężnej.
W toku postępowania skarżący w pismach procesowych z 28 września 2018 r. i 30 listopada 2018 r. podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Przy piśmie z 28 września 2018 r. organ przesłał odpis decyzji z [...] września 2018 r., nr [...], którą umorzono w całości postępowanie w sprawie wniosku skarżącego, dotyczącego przyznania wynagrodzenia za dozór przedmiotowego pojazdu oraz zwrotu koniecznych wydatków za czynności związane z wykonywaniem dozoru. W piśmie procesowym z dnia 26 października 2018 r. organ podtrzymał wniosek o odrzucenie skargi oraz w dalszym ciągu podkreślał czasochłonność i skomplikowany prawnie charakter sprawy oraz wykluczył proponowaną przez skarżącego możliwość rozpoznania sprawy na podstawie dowodu z przesłuchania strony. Podkreślił, że w sprawie zapadło już rozstrzygnięcie.