Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska (spr.), Sędziowie NSA Irena Kamińska, Joanna Runge - Lissowska, Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 marca 2005 r. sygn. akt 4/II SA/Po 2972/02 w sprawie ze skargi A. T. na decyzję Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Poznaniu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wydalenia ze służby oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, wyrokiem z dnia 10 marca 2005 r. sygn. akt 4/II SA/Po 2972/02 uchylił zaskarżoną przez A. T. decyzję Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służy Więziennej w Poznaniu, z dnia [...] Nr [...], wydaną w przedmiocie wydalenia ze służby, oraz orzekł, że wskazana decyzja nie podlega wykonaniu.
Wyrok ten zapadał w następujących okolicznościach sprawy:
Decyzją - orzeczeniem z dnia [...] Dyrektor Aresztu Śledczego w [...] uznał A. T., funkcjonariusza służby więziennej - oddziałowego działu ochrony Aresztu Śledczego w [...], za winnego zarzucanego mu czynu wykonania czynności służbowych w sposób niedbały i sprzeczny z obowiązującymi zasadami, czym naruszył art. 125 ust. 2 i ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej, wymierzył za ten czyn karę dyscyplinarną wydalenia ze służby na podstawie art. 126 ust. 1 pkt 9 tej ustawy oraz polecił zapoznać z decyzją wszystkich funkcjonariuszy Aresztu Śledczego w [...] i podległych oddziałów zewnętrznych. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wyjaśnił, iż w dniu 30 sierpnia 2002 r. zostało wszczęte wobec A. T. postępowanie dyscyplinarne, jako skutek zdarzenia, które miało miejsce w tym dniu, gdy pełniąc służbę na posterunku uzbrojonym nr 4 na terenie jednostki Aresztu w [...] ok. godz. 3.10 nie zareagował na wejście dowódcy zmiany w rejon tego posterunku, a przebieg dokonanej na polecenie dowódcy tzw. "cichej kontroli", gdy uruchomiono alarm optyczny oraz wykonano telefon na ten posterunek, wskazywał na zatracenie przez obwinionego funkcjonariusza czujności na służbie. Organ orzekający wyjaśnił, iż obserwacje świadków, z których zeznań wynika, że A. T. siedział w tym czasie w fotelu oraz w sposób gwałtowny zareagował na dźwięk telefonu, w sposób jednoznaczny wskazują, iż w tym czasie spał na posterunku, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa jednostki. Organ I instancji wyjaśnił nadto, iż w trakcie postępowania dyscyplinarnego nie ustalono w sposób jednoznaczny i niezbity, czy przebudzony sygnałem telefonu A. T. zrzucił na podłogę broń, jaką miał na wyposażeniu, bowiem rozpoznanie rodzaju przedmiotu upadającego na podłogę wyłącznie po odgłosie nie jest w pełni wiarygodne, jak również, że na karabinie kbk AKMS przeprowadzone badania nie wykazały uszkodzeń. Zdaniem organu brak dowodu w tym zakresie ma znaczenie poboczne i nie ma wpływu na ustalenie winy obwinionego funkcjonariusza. Organ I instancji wyjaśnił, iż przy ustalaniu kary jako okoliczność łagodzącą uwzględniono pozytywną opinię służbową z 2000 roku oraz pozytywne elementy opinii służbowej z 2001 roku, ale podstawowe znaczenia miała uprzednia karalność funkcjonariusza, któremu w m-cu maju 2002 r. wymierzono karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, a kara ta nie została zatarta i powinna dodatkowo motywować do sumiennego wykonywania obowiązków. O rozpowszechnieniu treści decyzji wśród funkcjonariuszy tej samej jednostki orzeczono z powołaniem przepisu §56 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996 r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr l35, poz. 634).