Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski, Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.), Sędzia NSA Zygmunt Zgierski, po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2017 r. sygn. akt II SA/Wa 3/17 w sprawie ze skargi Z. W. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] 2016 r., nr [...] w przedmiocie wezwania do opróżnienia lokalu mieszkalnego pod rygorem zastosowania środka egzekucyjnego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 6 października 2017 r. oddalił skargę Z. W. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] 2016 r. w przedmiocie wezwania do opróżnienia lokalu mieszkalnego pod rygorem zastosowania środka egzekucyjnego.
Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Wojewoda [...] na wniosek Komendanta [...] Policji z [...] 2016 r. wszczął postępowanie egzekucyjne w sprawie opróżnienia przez Z. W. lokalu mieszkalnego nr [...] w budynku położonym w W. przy ul. [...]. Obowiązek podlegający egzekucji określony został w wystawionym przez wierzyciela tytule wykonawczym z [...] 2016 r. na podstawie decyzji Komendanta [...] Policji z [...] 2015 r. nakazującej opróżnienie lokalu mieszkalnego.
Postanowieniem z [...] 2016 r. Wojewoda [...] wezwał Z.W. do opróżnienia wraz ze wszystkimi osobami lokalu mieszkalnego nr [...] w budynku położonym w W. przy ul. [...], pod rygorem zastosowania środka w postaci przymusowego opróżnienia lokalu.
Na powyższe postanowienie strona złożyła zażalenie.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z [...] 2016 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 k.p.a. oraz art. 23 § 4 pkt 1 w zw. z art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599 ze zm., dalej: u.p.e.a.), utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z [...] 2016 r. Minister podkreślił, że działania organu egzekucyjnego mają charakter formalno-procesowy i są konsekwencją niewykonania przez stronę decyzji o charakterze merytorycznym. Organ egzekucyjny nie bada więc decyzji merytorycznej kształtującej prawo pod względem jej zgodności z prawem, lecz tylko podejmuje działania przy zastosowaniu obowiązujących przepisów prawa do jej wykonania.
Zdaniem organu w niniejszej sprawie wystąpiły wszystkie pozytywne przesłanki dopuszczające wszczęcie egzekucji. Zgodnie zaś z enumeratywnie wymienionymi przypadkami w art. 33 u.p.e.a. nie zaistniały okoliczności mogące być podstawą zarzutu w sprawie prowadzonego postępowania, ponieważ zobowiązanie nie zostało wykonane, umorzone, nie nastąpiło też wygaśnięcie obowiązku. Nie został również odroczony termin wykonania obowiązku. Egzekwowany obowiązek wskazany w tytule egzekucyjnym jest zgodny z treścią obowiązku sformułowanego w orzeczeniu Komendanta [...] Policji z [...] 2015 r. Brak jest też przyczyn faktycznych oraz prawnych niewykonalności obowiązku, ponieważ decyzja stanowiąca podstawę egzekucji jest zgodna z obowiązującym porządkiem prawnym, a okoliczności dotyczące bezpośrednio osoby zobowiązanej przedstawione w zażaleniu pozostają bez wpływu na jego realizację. Zastosowany środek egzekucyjny jest adekwatny do charakteru i istoty ciążącego na zobowiązanym obowiązku i nie sposób mówić o jego zbytniej uciążliwości. Minister nie stwierdził też wad postępowania bądź naruszenia przepisów prawa materialnego, które determinowałyby uchylenie zaskarżonego postanowienia.