Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Czapska -Górnikiewicz, Sędziowie NSA Jerzy Bujko, Wojciech Chróścielewski ( spr.), Protokolant Anna Harwas, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 lutego 2005r. sygn. akt 3 II SA/Gd 1758/03 w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Gdyni z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby celnej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 21 lutego 2005 r., sygn. akt 3 II SA/Gd 1758/03, oddalił skargę D. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Gdyni z dnia [...] nr [...], w przedmiocie zwolnienia ze służby celnej. Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Zaskarżoną decyzją została utrzymana w mocy decyzja tego samego organu z [...]. Działając jako organ ponownie rozpatrujący sprawę Dyrektor Izby Celnej w Gdyni stwierdził, że art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy o Służbie Celnej nakłada bezwarunkowy obowiązek zwolnienia funkcjonariusza, przeciwko, któremu wniesiono akt oskarżenia o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego, a przeciwko stronie taki akt oskarżenia został wniesiony do Sądu w dniu 19 grudnia 1997 r. o przestępstwo z art. 266 § k.k. Organ jednocześnie zauważył, że nie jest uprawniony do badania zgodności ustaw z Konstytucją, a to w związku z podniesionym zarzutem takiej niezgodności art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy o Służbie Celnej. W skardze do Sądu D. S. zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie szeregu przepisów k.p.a.: art. 6, 61 § 4, art. 107 § 3; art. 25 ust. 1 pkt 8a i art. 81 § 2 ustawy o służbie celnej oraz art. 2, art. 7 i art. 42 ust. 3 Konstytucji RP.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w uzasadnieniu swojego wyroku powołał się na to, iż Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 19 października 2004 r., K 1/04 - OTK-A 2004, nr 9, poz. 93, uznał, że art. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy Kodeks celny oraz o zmianie ustawy o Służbie Celnej jest zgodny z art. 32 i nie jest niezgodny z art. 42 ust. 3 w zw. z art. 2 Konstytucji. W uzasadnieniu Trybunał stwierdził, że przedmiotem swych rozważań uczynił przepisy art. 25 ust. 1 pkt 8a i art. 62 ust. 2 ustawy o Służbie Celnej w brzmieniu nadanym we wskazanych artykułach ustawy nowelizującej. W ocenie Sądu art. 25 ust. 1 pkt 8 ustawy o Służbie Celnej ma zastosowanie także do przypadków wniesienia aktu oskarżenia przed dniem jego wejścia w życie - to jest przed dniem 10 sierpnia 2003 r. (w uzasadnieniu wyroku omyłkowo podano 10 lipca 2003 r.), jeżeli postępowanie zainicjowane jego wniesieniem jest w toku. Inna interpretacja byłaby sprzeczna z art. 2 pkt 5 ustawy o Służbie Celnej, zgodnie, z którym funkcjonariusz celny musi cieszyć się nieposzlakowaną opinią. Sąd uznał, że brak zawiadomienia skarżącego o wszczęciu postępowania w przedmiocie zwolnienia go ze służby nie stanowił uchybienia, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, bowiem o wniesieniu aktu oskarżenia skarżący wiedział, doręczono mu też decyzję z dnia [...]. Sąd uznał też, że zaskarżona decyzja, aczkolwiek jej uzasadnienie nie było obszerne, odnosiła się do zarzutów stawianych we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy. Decyzja o zwolnieniu ze służby z przyczyn określonych w art. 25 ust. 1 pkt 9 i 11 oraz w art. 26 jest doręczana funkcjonariuszowi z odpowiednim wyprzedzeniem. Oznacza to, że w pozostałych przypadkach dochodzi do natychmiastowego rozwiązania stosunku służbowego, po wydaniu decyzji o zwolnieniu ze służby. Nie ma więc potrzeby badania na podstawie art. 108 k.p.a. czy zachodzi konieczność szybkiego jej wykonania. Z tego powodu nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności pozostaje bez wpływu na wykonalność decyzji. Nie doszło więc do naruszenia przepisów postępowania mającego istotny wpływ na wynik sprawy.