Wskazując na powyższą podstawę wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Skarżący podniósł, że pojęcie interesu prawnego zawartego w art. 50 p.p.s.a. nie jest tożsame z pojęciem interesu prawnego zawartego w art. 28 kpa, lecz jest od niego szersze. Legitymacja procesowa do uruchomienia postępowania sądowo-administracyjnego może zatem przysługiwać nie tylko stronie postępowania administracyjnego, ale również podmiotowi, który w postępowaniu administracyjnym nie uczestniczył, gdyż interes prawny tego podmiotu może wynikać z "całokształtu okoliczności w zaistniałej sprawie" (wyrok NSA z dnia 13 września 2000 r. V SA 618/99). Podstawę normatywną interesu prawnego należy ujmować szeroko, rozciągając ją także na normy prawa cywilnego.
W niniejszej sprawie skarżący jako podstawę swego interesu prawnego wskazał art. 11 ust. 1 oraz art. 23 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.).
Sporna część nieruchomości położonej przy ul. Basztowej 22 w Krakowie wchodziła w skład nieruchomości Skarbu Państwa, a zgodnie z art. 11 ust. 1 powołanej ustawy organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa jest starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej. Pojęcie "gospodarowania" należy rozumieć szeroko, a jego doprecyzowanie następuje w art. 23 ust. 1 powołanej ustawy wymieniającym zarówno faktyczne, jak i prawne czynności mieszczące się w zakresie tego pojęcia. Nabycie spornej części nieruchomości przez Województwo Samorządowe skutkuje zmniejszeniem zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, co w bezpośredni sposób ogranicza możliwości prawidłowego i sprawnego gospodarowania nieruchomościami państwowymi.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Minister Skarbu Państwa wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu odpowiedzi Minister Skarbu Państwa podniósł, że Prezydent Miasta Krakowa nie posiada interesu prawnego we wszczęciu postępowania w niniejszej sprawie jako reprezentant jednostki samorządu terytorialnego, nie jest również organem uprawnionym do reprezentowania Skarbu Państwa w tej sprawie. Przepis art. 60 ustawy o gospodarce nieruchomościami wyłącza bowiem właściwość starosty w odniesieniu do gospodarki nieruchomościami na potrzeby statutowe urzędów wojewódzkich. Skoro Prezydent Miasta Krakowa nie posiada uprawnienia do gospodarowania sporną nieruchomością, to na skutek wydania zaskarżonej decyzji nie mogło ono w żaden sposób zostać naruszone.
Zgodnie z poglądami doktryny, kryterium interesu prawnego, na którym oparta jest legitymacja procesowa strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym ma charakter materialnoprawny i wymaga stwierdzenia związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków wnoszącego skargę a zaskarżonym aktem lub czynnością organu administracji publicznej. W związku z wydaną decyzją z dnia 15 lipca 2003 r. sytuacja prawna skarżącego nie doznała jakiegokolwiek uszczerbku, a zatem nie można uznać, iż skarżącemu przysługuje roszczenie o przyznanie naruszonego uprawnienia lub zwolnienie z nałożonego obowiązku.