Odmawiając Prezydentowi Miasta Krakowa legitymacji procesowej do wniesienia skargi na tę decyzję Sąd I instancji przyjął, że nie istnieją przepisy prawa materialnego, z których skarżący mógłby wywieść swój interes prawny nie uzasadniając szerzej takiego stanowiska.
Rozstrzygając czy występujący ze skargą Prezydent Miasta Krakowa ma legitymację do wniesienia skargi, Sąd winien mieć na względzie treść art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którym organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Z kolei w miastach na prawach powiatu funkcję starosty wykonuje, stosownie do regulacji art. 92 w związku z art. 91 ust. 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.), prezydent miasta.
Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) niewątpliwie nie jest organem Skarbu Państwa. Reprezentując Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami powinien być traktowany zatem jako statio fisci Skarbu Państwa i dlatego Prezydent Miasta Krakowa ma niewątpliwie interes prawny we wniesieniu skargi na decyzję uszczuplającą zasób nieruchomości Skarbu Państwa, którymi dotychczas gospodarował. Interes taki Prezydent Miasta Krakowa posiadał w świetle art. 28 kpa, co zostało w postępowaniu administracyjnym dostrzeżone przez Wojewodę Małopolskiego orzekającego w sprawie w pierwszej instancji, który uznając Prezydenta Miasta Krakowa za stronę postępowania doręczył mu swą decyzję z dnia 23 września 2002r. Posiadał zatem także interes prawny w świetle przepisu art. 50 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wskazującego na konieczność szerszego, od pojęcia strony w postępowaniu administracyjnym, rozumienia interesu prawnego w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Z powyższych względów na podstawie art. 185 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uwzględniając skargę kasacyjną, orzeczono o uchyleniu zaskarżonego wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania.
Na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a. orzeczono o zwrocie kosztów postępowania na rzecz wnoszącego skargę kasacyjną.