Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska /spr./, Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Jolanta Sikorska, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 3 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Małopolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 lutego 2006 r. sygn. akt III SA/Kr 932/05 w sprawie ze skargi Gminy Miasto Oświęcim na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Małopolskiego z dnia 21 czerwca 2005 r. nr PN.II.0911-221-05 w przedmiocie stwierdzenia nieważności części par. 5 uchwały Rady Miasta Oświęcim z dnia 25 maja 2005 r. Nr XLI/438/05 w sprawie określenia najniższego wynagrodzenia zasadniczego oraz zatwierdzenia wartości jednego punktu w Miejskim Ośrodku Sportu i Rekreacji w Oświęcimiu oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 21.02.2006 r. sygn. akt III SA/Kr/932/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżone przez Gminę Miasto Oświęcim, rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Małopolskiego z dnia 21.06.2005 r. nr PN.II.0911-221-05 w przedmiocie stwierdzenia nieważności części § 5 uchwały Rady Miasta Oświęcim z dnia 25.05.2005 r. Nr XLI/438/05 w sprawie określenia najniższego wynagrodzenia zasadniczego oraz zatwierdzenia wartości jednego punktu w Miejskim Ośrodku Sportu i Rekreacji w Oświęcimiu.
Wojewoda Małopolski uznał, że uchwała podjęta w tym przedmiocie jest aktem prawa miejscowego i wobec tego część postanowień jej § 5, które mówią, iż uchwała wchodzi w życie z dniem z dniem jej podjęcia jest niezgodna z prawem. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że uchwała ta nie nosi takiego charakteru jest bowiem adresowana do jednostki organizacyjnej Gminy i dotyczy wynagrodzeń pracowników tej jednostki, ma zatem charakter wewnętrzny. To, że organ stanowiący jednostki zarządu terytorialnego nie jest pracodawcą, gdyż takim jest kierownik tej jednostki, jak wynika z art. 4 pkt 5 ustawy o pracownikach samorządowych, nie oznacza, że uprawnienia rady gminy w zakresie kształtowania wysokości wynagrodzeń pracowników gminnych jednostek organizacyjnych, polegające na ustaleniu najniższego wynagrodzenia i uzgodnieniu wartości jednego punktu, mają charakter aktu prawa miejscowego, bowiem treść tych uprawnień rady, ograniczona do wpływu na wysokość wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w gminnych jednostkach organizacyjnych, wyraźnie wskazuje, że mają one charakter uprawnień z zakresu prawa pracy o charakterze wewnętrznym - podkreślił Sąd.
Skargę kasacyjna od tego wyroku wniósł Wojewoda Małopolski, reprezentowany przez radcę prawnego, domagając się uchylenia w całości zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, bądź uchylenie wyroku i rozpoznanie skargi i stwierdzenie nieważności § 5 uchwały w zakresie słów "z dniem jej podjęcia" i zarzucając naruszenie przepisu § 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych, zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 61, poz. 708 ze zm.) poprzez błędną jego wykładnię, a to poprzez uznanie, iż uchwała organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego podjęta na jego podstawie stanowi akt z zakresu prawa pracy, a zatem nie może ona mieć charakteru aktu prawa miejscowego.
Odpowiadając na skargę kasacyjną Gmina Miasto Oświęcim wniosła o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
§ 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych, zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 61, poz. 708 ze zm.) zawiera w sobie definicję najniższego wynagrodzenia, upoważnienie dla organów stanowiących jednostki samorządu terytorialnego do jego ustalania oraz, poprzez odesłanie zasady ustalania najniższego wynagrodzenia. Stanowi on, iż ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o najniższym wynagrodzeniu zasadniczym, rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze, ustalone odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy, w I kategorii zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego sporządzonej według zasad, o których mowa w § 3 ust. 5. Wydaną na tej podstawie uchwałę Rady Miasta Oświęcim, Wojewoda Małopolski uznał za akt prawa miejscowego, podczas gdy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, iż jest to akt wewnętrzny w zakresu prawa pracy. Takiemu stanowisku Sądu Wojewoda zarzucił błędną wykładnię wyżej cyt. § 2 pkt 2 rozporządzenia.