Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak sędzia NSA Maciej Dybowski sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak (spr.) Protokolant asystent sędziego Anna Armińska po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 790/15 w sprawie ze skargi H. S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z dnia 29 września 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt I SA/Wa 790/15) oddalił skargę H. S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] marca 2015 r., utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] lutego 2015 r. w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało podjęte na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy.
Decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. Wojewoda Małopolski na podstawie art. 7 ust. 2, art. 5 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 1090) oraz art. 104 K.p.a., po rozpoznaniu wniosku H. S. o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez Z. S. parcel wydzielonych z majątku [...], poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej odmówił wnioskodawcy potwierdzenia tego prawa.
Decyzją z dnia [...] marca 2015 r. Minister Skarbu Państwa na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. oraz art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Zdaniem organu odwoławczego majątki [...] były odrębnymi nieruchomościami, nawet jeżeli funkcjonalnie tworzyły jedną całość. Wnioskodawca wyraźnie i jednoznacznie wskazał zakres przedmiotowy wniosku. Dotyczył on m. in. potwierdzenia prawa do rekompensaty za pozostawienie nieruchomości gruntowej [...]. We wniosku tym nie wskazano nieruchomości gruntowej [...], a zgłoszenie roszczenia o potwierdzenie prawa do rekompensaty za nią nastąpiło po upływie ustawowego terminu z art. 5 ust. 1 ww. ustawy z dnia 8 lipca 2005 r.
Skargę na powyższą decyzję złożył H. S., zarzucając jej naruszenie art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a., art. 6, art. 7, art. 8 i art. 80 K.p.a., art. 7 w zw. z art. 77 oraz art. 80 K.p.a., art. 6, art. 7, art. 8 w zw. z art. 75 § 1 i § 2 oraz art. 76 § 1 i § 3 K.p.a. i art. 80, art. 6 w zw. z 3 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 7, art. 77 i art. 8 K.p.a., art. 2 i art. 45, art. 5 i art. 7 Konstytucji, a także art. 2 pkt 1 i 2 w zw. z art. 3 ust. 2 oraz 1 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. i art. 2, art. 7, art. 31 oraz art. 64 Konstytucji RP oraz art. 6 Konwencji o ochronie praw i podstawowych wolności oraz art. 1 Protokołu nr 1 do tej Konwencji.
W odpowiedzi na skargę Minister Skarbu Państwa wniósł o jej oddalenie.
Rozpoznając powyższą skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał ją za nieuzasadnioną. Opisując postępowanie o potwierdzenie prawa do rekompensaty, prowadzone na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, Sąd pierwszej instancji podkreślił, że zostało ono wszczęte wnioskiem, w którym w siedmiu punktach wskazano, za jakie nieruchomości pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej wnioskodawcy domagają się rekompensaty (tj. nieruchomości gruntowe: [...]). W piśmie wnioskodawców, które do organu wpłynęło 13 października 2009 r. w punkcie 2.II wskazano, że na dzień 1 września 1939 r. spadkobiercy posiadali nieruchomość gruntową [...]. Organ I instancji podzielił wniosek na kilka postępowań, którymi objął nieruchomości wymienione w obu pismach. Niniejsze postępowanie dotyczyło nieruchomości gruntowej [...].