Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Ewa Dzbeńska Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz del.NSA Leszek Kiermaszek (spr.) Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1646/08 w sprawie ze skargi R. T. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1646/08, oddalił skargę wniesioną przez R. T. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] września 2008 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania emerytury specjalnej.
W uzasadnieniu tego wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przytoczył następujący stan sprawy:
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r., nr [...] Prezes Rady Ministrów odmówił R. T. przyznania emerytury specjalnej. Powołując się na art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004 r., Nr 39, poz. 353 ze zm.), dalej zwanej ustawą o emeryturach i rentach, organ podał, że wnioskowane świadczenie może zostać przyznane w szczególnie uzasadnionych przypadkach zaś decyzja w tym przedmiocie ma charakter uznaniowy. Sytuacja bytowa wnioskodawcy nie stanowi jedynego kryterium przyznania świadczenia, gdyż po stronie wnioskodawcy winny wystąpić też inne okoliczności, mające szczególny charakter, związane z wybitnymi zasługami w jakieś dziedzinie aktywności np. na niwie zawodowej, artystycznej, społecznej czy politycznej. Tymczasem okoliczności wynikające z wniosku R. T. nie spełniają tego kryterium.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy R. T. wskazał, że choruje na stwardnienie rozsiane, zatem schorzenie mające charakter wyjątkowy, nadto nierozpoznane we właściwym czasie. W konsekwencji tej choroby został pozbawiony realnych szans na zatrudnienie i tym samym środków do życia, gdyż ZUS odmówił mu prawa do renty. Po rozpoznaniu tego wniosku Prezes Rady Ministrów utrzymał swoją decyzję w mocy, wydając decyzję z dnia [...] września
2008 r., nr [...]. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podniósł, że orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia [...] marca 2004 r. wnioskodawca został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy okresowo do marca 2005 r., a niezdolność powstała po dniu [...] maja 1998 r. Decyzją ZUS z dnia [...] marca 2004 r. odmówiono mu prawa do renty, gdyż jego niezdolność do pracy powstała po upływie 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, zaś decyzją z dnia [...] października 2004 r. odmówiono mu prawa do renty przyznawanej przez ten organ w trybie szczególnym, albowiem na przestrzeni 37 lat życia udokumentował 13 - letni okres składkowy i nieskładkowy. Obecnie wnioskodawca zamieszkuje z konkubiną, również osobą niepełnosprawną i z tego tytułu otrzymują zasiłki stałe, a R. T. ponadto zasiłek pielęgnacyjny, oboje korzystają z pomocy w zakresie dożywiania oraz w formie zasiłków okresowych i celowych. W ocenie organu niespełnienie przez wnioskodawcę warunków uzyskania świadczeń z tytułu ubezpieczenia społecznego na zasadach ogólnych nie stanowi okoliczności szczególnej w rozumieniu art. 82 ustawy o emeryturach i rentach.
R. T. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] września 2009 r., podkreślając, że jego problemy zdrowotne stanowią szczególną okoliczność, której organ nie dostrzegł i rozpatrzył sprawę powierzchownie. Opisując przebieg choroby skarżący zwrócił uwagę na wysokość wydatków ponoszonych przez niego tytułem utrzymania. Zarzucił również organowi brak wnikliwego rozpatrzenia materiału dowodowego w sprawie.