Jest niezgodne z zasadą zaufania do państwa i prawa, stanowiącą komponent konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawa /art. 1 Konstytucji/, gdy organ administracji zachował się odmiennie wobec osoby, której uprzednio oficjalnie udzielił informacji o praktyce stosowania prawa.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jerzego K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 1992 r. (...) o wpis na listę adwokatów - uchylił zaskarżoną decyzję.
Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia 8 czerwca 1992 r. sprzeciwił się - na podstawie przepisu art. 69 ust. 2 prawa o adwokaturze /ustawa z dnia 26 maja 1982 r. - Dz.U. 1982 nr 16 poz. 124/ - wpisowi Jerzego K. na listę adwokatów w Okręgu Izby Adwokackiej w S. z wyznaczeniem siedziby w B. dokonanemu uchwałą Okręgowej Rady Adwokackiej w S. z dnia 19 lutego 1992 r. Od powyższej decyzji Jerzy K. wniósł - na zasadzie art. 69 ust. 3 prawa o adwokaturze - skargę na powyższą decyzję do Sądu Najwyższego.
Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:
Jerzy K. pracował na stanowisku prokuratora w okresie od dnia 1 kwietnia 1974 r. do dnia 31 października 1985 r. W okresie od dnia 1 września 1988 r. do dnia 31 grudnia 1990 r. wykonywał zawód adwokata w zespole adwokackim nr 1 w B. Z dniem 1 stycznia 1991 r. został skreślony z listy adwokatów wobec ponownego podjęcia pracy w prokuraturze. Od dnia 1 stycznia do dnia 31 sierpnia 1991 r. zajmował stanowisko prokuratora w B., a następnie z dniem 1 stycznia 1992 r. został powołany na stanowisko prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej w L., pełniąc tę funkcję do dnia 31 stycznia 1992 r. W dniu 1 lutego 1992 r. złożył wniosek o ponowny wpis na listę adwokatów z wyznaczeniem siedziby w B. Okręgowa Rada Adwokacka w S. dokonała wpisu Jerzego K. na listę adwokatów zgodnie z jego wnioskiem.
Minister Sprawiedliwości uzasadniając swój sprzeciw stwierdził, że powyższa uchwała rady została wydana z naruszeniem art. 67 prawa o adwokaturze. Skoro bowiem Jerzy K. w czasie od dnia 1 stycznia do dnia 31 sierpnia 1991 r. wykonywał zawód prokuratora w B. /okręg Izby Adwokackiej w S./, to zgodnie z powyższym przepisem nie może w ciągu dwóch lat od zaprzestania wykonywania zawodu prokuratora uzyskać wpisu na listę adwokatów w okręgu tejże Izby.
W skardze na powyższą decyzją Ministra Sprawiedliwości Jerzy K. wskazuje, iż zgodnie z art. 72 prawa o adwokaturze, adwokat skreślony na swój wniosek z listy adwokatów /m.in. wobec objęcia stanowiska w prokuraturze/ podlega na swój wniosek ponownemu obligatoryjnemu wpisowi na listę adwokatów: w art. 73 prawa o adwokaturze zostały wymienione tylko dwa wymogi /art. 65 pkt 1 i 2 tej ustawy/, które odnoszą się do osób ubiegających się o ponowny wpis w powyższym trybie. Gdyby ustawodawca przewidział również inne warunki, to w art. 73 obok art. 65 pkt 1 i 2 zostałby wymieniany również art. 67. Minister Sprawiedliwości wprowadza zatem niesłuszną i nieuzasadnioną rozszerzającą interpretację przepisu art. 73 prawa o adwokaturze.
Jerzy K. prosi też sąd o uwzględnienie, że przed podjęciem decyzji o powrocie do adwokatury zwracał się do Ministerstwa Sprawiedliwości o informację co do przyjętej w tym resorcie interpretacji powyższych przepisów, chcąc uniknąć ryzyka ewentualnego sprzeciwu Ministra od możliwej pozytywnej uchwały Rady Adwokackiej w jego sprawie. Uzyskał oficjalną odpowiedź /pismo z dnia 19 sierpnia 1991 r. I.O.0146/24/91/, zgodnie z którą "prokurator powołany od 1 września br. na stanowisko prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej w L. może skutecznie ubiegać się o wpis na listę adwokacką w Okręgu Izby Adwokackiej w S., mimo iż okręg ten obejmuje teren woj. B., należący do terytorialnego zakresu działania prokuratury wojewódzkiej w L.". Tego rodzaju odpowiedź uznał za gwarancję pozytywnego stosunku ministerstwa do przyszłej uchwały rady adwokackiej w jego sprawie. Zasadniczą zmianę tego stanowiska zawartą w sprzeciwie uważa za niesłuszną i krzywdzącą dla siebie.