Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska, Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz, Anna Łukaszewska - Macioch (spr.), Protokolant Renata Cybula, po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2002 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] grudnia 2000 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z dnia [...].01.1958r. Nr [...] o wywłaszczeniu nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] września 2000r. Nr [...] 2. zasądza od Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast na rzecz J. M. kwotę 30 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] września 2000 r. znak: [...], na podstawie art. 157 § 1 i art. 158 § 1 kpa, po rozpatrzeniu wniosku J. M. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z dnia [...] stycznia 1958 r. Znak: [...] o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa części nieruchomości położonej w B. przy ul. [...], stanowiącej działkę nr [...] (obecnie działki nr ... i ...) uregulowaną w KW nr [...], stanowiącą w dniu wywłaszczenia współwłasność M. E. S., J. S., J. S., L. S. oraz J. i H. C., odmówił stwierdzenia nieważności tego orzeczenia. W uzasadnieniu decyzji organ nadzoru stwierdził, że nie znalazł podstaw do stwierdzenia nieważności orzeczenia o wywłaszczeniu, bowiem dokonując jego kontroli pod kątem zawartych we wniosku zarzutów, nie dopatrzył się rażącego naruszenia prawa przy jego wydaniu, natomiast jeśli chodzi o podniesiony przez wnioskodawczynię zarzut niewykorzystania nieruchomości na cel wywłaszczenia, to stanowi on podstawę do wniosku o zwrot wywłaszczonej nieruchomości.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy na skutek wniosku J. M. z dnia 28 września 2000 r., złożonego na podstawie art. 127 § 3 kpa, Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją ostateczną z dnia [...] grudnia 2000 r. znak: [...] utrzymał w/w decyzję w mocy.
Na decyzję tę skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła J. M. w dniu 12 stycznia 2001 r. podnosząc w niej, że nieruchomość nie została wykorzystana na cel wskazany w orzeczeniu Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z dnia [...] stycznia 1958 r. o wywłaszczeniu i fakt ten był możliwy do ustalenia już w chwili wydania przez Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów zezwolenia na nabycie nieruchomości przez Wojewódzki Zarząd Łączności w B. pod rozbudowę centrali telefonicznej. Zdaniem skarżącej, organ ten udzielając zezwolenia nie podjął niezbędnych kroków celem wyjaśnienia stanu faktycznego planowanej rozbudowy, w przeciwnym razie wiadomym byłoby, iż przedmiotowa działka była od początku zbędna na ten cel. Ponadto skarżąca wskazała, że w wezwaniu właścicieli do dobrowolnego zbycia działki, poprzedzającym wydanie orzeczenia o wywłaszczeniu, nie określono wysokości oferowanej ceny lecz powołano się jedynie na nieznany stronom sposób jej obliczenia. Natomiast wycena nieruchomości była sporządzona przez rzeczoznawcę w terminie nie pozostawiającym właścicielom odpowiedniego czasu na podjęcie decyzji.
Skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego z dnia [...] stycznia 1958 r., gdyż w jej ocenie zostały rażąco naruszone przepisy dotyczące postępowania wywłaszczeniowego określone w dekrecie z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych i naruszenie to miało istotny wpływ na przebieg sprawy.
Odpowiadając na skargę Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wniósł o jej oddalenie ze względu na fakt, iż orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. z dnia [...] stycznia 1958 r. nie narusza przepisów dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r., zaś skarga nie wnosi nowych okoliczności mających wpływ na stanowisko zajęte przez organ w zaskarżonej decyzji.