uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Komendanta Stołecznej Policji (...).
Jak o tym mowa w art. 44 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin /t.j. Dz.U. 1983 nr 46 poz. 210 z dotyczącą tego przepisu zmianą ogłoszoną w Dz.U. 1985 nr 38 poz. 181/ prawo do lokalu osób uprawnionych do renty rodzinnej jest tożsame z prawem do lokalu przysługującym funkcjonariuszowi w dniu zwolnienia ze służby, co dowodzi, że istota tej regulacji odpowiada cywilnoprawnej instytucji wstąpienia w stosunek najmu /art. 691 Kc/.
Uprawniona do renty rodzinnej osoba - podobnie jak osoba wstępująca w stosunek najmu - zyskuje tytuł do lokalu z mocy samego prawa, stosowna decyzja zaś - jeżeli w ogóle zachodzi potrzeba jej wydania, gdyż można ją zastąpić zaświadczeniem - tylko stwierdza ustawowy skutek, lecz go nie powoduje i w żadnym razie nie ma charakteru decyzji przydzielającej lokal.
Uprawniona do renty rodzinnej osoba - podobnie jak osoba wstępująca w stosunek najmu - przejmuje prawo cudze prawo do lokalu, może więc skutecznie żądać, aby zostały uznane uprawnienia do zamieszkiwania w lokalu tych, spośród członków rodziny, którzy byli uwzględnieni w decyzji o przydziale i pozostawali z dotychczasowym najemcą we wspólnym gospodarstwie domowym.
Należy dodać, że - co wprost wynika z treści przepisu - art. 89 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/ odnosi się wyłącznie do chwili przydziału lokalu policjantowi i z tego względu sąd zajął odmienne stanowisko od wyrażonego w podobnej sprawie wyroku z dnia 19 lutego 1993 r. I SA 1386/92 /nie publikowany/.