Artykuł 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./, w przeciwieństwie do jej art. 5, nie posługuje się formułą przynależności mienia, lecz przyjmuje kryterium funkcji organu. Bez znaczenia zatem jest w rozumieniu tego przepisu to, pod jakim tytułem prawnym państwowe jednostki organizacyjne zajmują pomieszczenia w budynku na nieruchomości objętej postępowaniem komunalizacyjnym.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Prezydenta Miasta K. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia 16 lipca 1992 r. w przedmiocie uchylenia decyzji Wojewody (...) z dnia 30 marca 1992 r. w części stwierdzającej nabycie przez Gminę K. współwłasności nieruchomości oraz umorzenia postępowania i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia 3 czerwca 1991 r. nr GG. II. 7242/I/38/758/91/Tj, wydaną z powołaniem się na art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./, Wojewoda (...) stwierdził nabycie z mocy prawa przez Gminę K. nieruchomości położonej przy ul. Ł. nr 67, oznaczonej jako działka nr 108 w obrębie nr 4 jednostki ewidencyjnej K. K., uregulowanej w księdze wieczystej Kw nr 71235. Decyzja ta nie została zaskarżona odwołaniem.
Postanowieniem z dnia 17 października 1991 r. Wojewoda (...) wznowił postępowanie w sprawie na zasadzie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa na wniosek Delegatury Najwyższej Izby Kontroli w K. oraz Kuratorium Oświaty i Wychowania - Delegatura K. oraz wstrzymał wykonanie decyzji z dnia 3 czerwca 1991 r., błędnie podając jej datę jako 9 czerwca. W uzasadnieniu postanowienia podał, że wnioskodawcy byli i są użytkownikami mienia objętego decyzją, co nie było znane organowi przed wydaniem decyzji. Jednostki te wykonują zadania publiczne należące do właściwości administracji państwowej.
W wyniku wznowionego postępowania Wojewoda decyzją nr GG. V. 7242/I/94/92/Tj z dnia 30 marca 1992 r., wydaną z powołaniem się na art. 145 par. 1 pkt 5 i art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa, uchylił swą decyzję z dnia 3 czerwca 1991 r. /podając tym razem jej datę jako 6 czerwca/ i jednocześnie na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 2 pkt 1 i art. 11 cytowanej wyżej ustawy z dnia 10 maja 1990 r. stwierdził nabycie przez Gminę K. z mocy prawa nieodpłatnie współwłasności 1/2 nieruchomości opisanej w decyzji z dnia 3 czerwca 1991 r., pozostawiając 1/2 tej nieruchomości w rękach Skarbu Państwa. W uzasadnieniu podał, że w karcie inwentaryzacyjnej, przesłanej przez Komisję Inwentaryzacyjną Rady Miasta K., stwierdzono, iż działka nr 108 jest zabudowana budynkiem użytkowym składającym się z 4 lokali. Jako użytkownika wskazano tylko Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej. Na tej podstawie wydano decyzję komunalizacyjną. Decyzję tę zakwestionowały wnioskami o wznowienie postępowania Kuratorium Oświaty i Wychowania /wniosek z dnia 20 września 1991 r./ i Delegatura Najwyższej Izby Kontroli /wniosek z dnia 25 września 1991 r./. W wyniku wznowienia postępowania ustalono, że Delegatura Najwyższej Izby Kontroli użytkowała wydzieloną część budynku o powierzchni 626 m2 wraz z przynależnościami na podstawie decyzji z dnia 8 marca 1984 r., a część mienia państwowego użytkowana przez Kuratorium Oświaty i Wychowania przeszła w zarząd Kuratorium z dniem 26 maja 1990 r. zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o zmianie ustawy o rozwoju systemu oświaty i wychowania oraz ustawy - Karta Nauczyciela /Dz.U. nr 34 poz. 197/. Udział we współwłasności obliczono na podstawie stosunku powierzchni zajmowanej przez poszczególne jednostki do powierzchni całkowitej.
Od decyzji tej odwołał się Prezydent Miasta K., wnosząc o jej uchylenie i stwierdzenie, że Gmina Miasta K. nabyła z mocy prawa własność całej nieruchomości położonej przy ulicy Ł. nr 67, ponieważ w dniu wejścia w życie ustawy komunalizacyjnej z dnia 10 maja 1990 r. sporna nieruchomość znajdowała się w zarządzie Przedsiębiorstwa Gospodarki Mieszkaniowej K. -K., wobec którego funkcję organu założycielskiego pełnił Naczelnik Dzielnicy K. -K. Odpowiada to hipotezie art. 5 ust. 1 cytowanej ustawy komunalizacyjnej, przy czym spełnione zostały wszystkie przesłanki do wydania decyzji z dnia 3 czerwca 1991 r., ponieważ spis inwentaryzacyjny został prawidłowo wyłożony do publicznego wglądu i do spisu tego nie wniesiono zastrzeżeń, jak również nie odwołano się od decyzji komunalizacyjnej z dnia 3 czerwca 1991 r. Wznowienie postępowania nastąpiło z naruszeniem prawa, ponieważ fakt wynajmowania pomieszczeń na spornej nieruchomości przez jednostkę oświatową i Delegaturę NIK był doskonale znany Wojewodzie, nie zachodziły więc okoliczności przewidziane w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa. W sprawie nie ma także zastosowania art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy komunalizacyjnej, który błędnie przyjęto jako podstawę decyzji z dnia 30 marca 1992 r. Zdaniem Prezydenta Miasta, składnikami mienia nie mogą być rzeczy, lecz jedynie prawa majątkowe /art. 44 Kc/. Prawa przysługujące Delegaturze NIK i Kuratorium wynikają jedynie ze stosunku obligacyjnego, a zatem nie podlegają komunalizacji.