skargę w sprawie ze skargi na decyzję Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji własnej (...) o uznaniu statutu uchwalonego w dniu 7 lipca 1995 r. za zgodny z przepisami prawa.
Tezy

Zgodność statutu stowarzyszenia z prawem, o której mowa w art. 16 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach /Dz.U. nr 20 poz. 104 ze zm./, to także prawna niewadliwość procedur, według których doszło do uchwalenia statutu.

Ocena, czy nastąpiło rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 Kpa, może być dokonana niewadliwie tylko na gruncie przepisów prawa obowiązującego w dniu wydania decyzji poddanej postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności.

Sentencja

oddala skargę w sprawie ze skargi Polskiego Związku Piłki Nożnej na decyzję Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki z dnia 23 grudnia 1998 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji własnej z dnia 23 września 1995 r. (...) o uznaniu statutu uchwalonego w dniu 7 lipca 1995 r. za zgodny z przepisami prawa.

Uzasadnienie strona 1/5

Polski Związek Piłki Nożnej zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję (...) Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki z dnia 23 grudnia 1998 r., utrzymującą w mocy decyzję tego organu z dnia 26 listopada 1998 r. stwierdzającą nieważność własnej decyzji z dnia 23 września 1995 r. Na podstawie skargi oraz akt sprawy Sąd ustalił, że decyzją z dnia 23 września 1995 r. (...), wydaną z powołaniem się na art. 21 w związku z art. 16 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach /Dz.U. nr 20 poz. 104 ze zm./ oraz art. 61 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 1984 r. o kulturze fizycznej /Dz.U. nr 34 poz. 181 ze zm./ na wniosek Polskiego Związku Piłki Nożnej, Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki stwierdził, "że uchwalony w dniu 7 lipca 1995r. przez Walne Zgromadzenie Delegatów Polskiego Związku Piłki Nożnej statut wraz z poprawkami wprowadzonymi przez Komisję Statutową (...) jest zgodny z przepisami prawa" i postanowił wpisać ten statut do rejestru stowarzyszeń kultury fizycznej i ich związków. Decyzja nie zawierała uzasadnienia. Ta decyzja była przedmiotem skargi Fundacji Piłkarskiej Olimpia Futbol z Poznania do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który jednak skargę oddalił bez rozpatrzenia jej zarzutów, uznając, że skarżąca nie była stroną postępowania zakończonego decyzją /wyrok z dnia 19 lutego 1996 r. I SA 1357/95/. Pismem z dnia 22 października 1998 r. Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki powiadomił Polski Związek Piłki Nożnej o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji tego organu z dnia 23 września 1995 r. (...), a następnie decyzją z dnia 26 listopada 1998 r. (...), wydaną z powołaniem się na art. 156 par. 1 pkt 2, stwierdził nieważność wyżej opisanej decyzji z dnia 23 września 1995r. W uzasadnieniu podał, że w trakcie kontroli prowadzonej w siedzibie Związku uzyskał informację, iż w Walnym Zgromadzeniu Sprawozdawczo-Wyborczym w dniach 3 i 7 lipca 1995 r. brali udział przedstawiciele makroregionów, co potwierdziły dokumenty:

uchwała zarządu Związku z dnia 13 lutego 1995 r. w sprawie wyboru delegatów na Walne Zgromadzenie, regulamin i stenogram obrad z dnia 3 i 7 lipca 1995 r., sprawozdanie Komisji Mandatowej i listy obecności oraz opinia prawna na temat udziału przedstawicieli makroregionów.

Zważywszy, że statut nie przewiduje udziału przedstawicieli makroregionów w Walnym Zgromadzeniu Delegatów i to z głosem stanowiącym, ich udział był sprzeczny ze statutem z 1991 r. /par. 24/, a zatem Walne Zgromadzenie nie było władne do podjęcia prawnie skutecznych uchwał, a więc nie mogło zmienić statutu. Organ ponadto ocenił, że statut "zawiera liczne postanowienia sprzeczne z obowiązującym prawem".

Nie określa bowiem zasad nabywania członkostwa w Związku, co stanowi naruszenie art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach /Dz.U. nr 20 poz. 104/, a także nie określa liczby członków, której przekroczenie powoduje, iż najwyższą władzą stowarzyszenia staje się zebranie delegatów, a nie walne zebranie członków /art. 11 ust. 2 tej ustawy/. Zgodnie zatem ze statutem i cytowaną ustawą najwyższą władzą Związku powinno być zebranie członków. Oprócz tego organ ustosunkował się do zarzutów zgłaszanych przez stronę w postępowaniu. W bardzo obszernym wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Polski Związek Piłki Nożnej wniósł o uchylenie powyższej decyzji i umorzenie postępowania, ponieważ organ administracji dokonał w niej oceny, do której upoważniony jest tylko sąd powszechny /art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. u kulturze fizycznej - Dz.U. nr 25 poz. 113 ze zm./. Ponadto zarzucił naruszenie art. 5 ust. 2 prawa o stowarzyszeniach w związku z art. 7 ust. 3 statutów FIFA i UEFA, przewidującymi zakaz ingerencji organów administracji państwowej w działalność krajowych związków piłkarskich, a także naruszenie art. 11 ust. 1 tej ustawy przez pominięcie faktu, iż Walne Zgromadzenie Związku "mogło potwierdzić udział w obradach Zgromadzenia 16 delegatów z Makroregionów". Zakwestionowano także pogląd, że statut nie określa zasad nabywania członkostwa, wskazując na par. 15 statutu. Zdaniem wnioskodawcy, Prezes Urzędu mógłby wydać decyzję taką, jak opisana, dopiero wówczas, gdyby sąd powszechny zawiesił i uchylił uchwały Walnego Zgromadzenia, a sąd rejestrowy wykreślił statut z rejestru stowarzyszeń. Wydając decyzję z dnia 23 września 1998 r., organ "przejmuje kompetencje niezawisłego sądu powszechnego" i "podważa równocześnie bezpodstawnie wszystkie prawomocne formalnie i materialnie postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Warszawie". Zdaniem wnioskodawcy, decyzja z dnia 23 września 1995 r. i późniejsze orzeczenia sądowe wywołały nieodwracalne skutki prawne, a obecna decyzja wynika jedynie "z różnicy ocen tego samego stanu faktycznego i materiału dowodowego przez obecnego i poprzedniego prezesów Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki.

Strona 1/5