Zabudowania stanowiące dotychczas części składowe gruntu będącego mieniem ogólnonarodowym /państwowym/ stały się, w wyniku uwłaszczenia, odrębnym od gruntu przedmiotem własności przysługującej tylko przedsiębiorstwu, tracą więc status mienia ogólnonarodowego /państwowego/ i nie mogą stanowić przedmiotu przekazania na podstawie o art. 5 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Zarządu Miasta Ch. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia 29 lipca 1997 r. w przedmiocie przekazania na rzecz Gminy Miejskiej Ch. zorganizowanej części mienia Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w L. i na podstawie art. 22 ust. 3 i art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody (...) z dnia 20 maja 1997 r.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia 29 lipca 1997 r. nr (...) utrzymała w mocy decyzję Wojewody (...) z dnia 20 maja 1997 r. nr GG.II.72241/64/97, którą na podstawie art. 5 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./ przekazano nieodpłatnie na rzecz Gminy Miejskiej Ch. zorganizowaną część mienia przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w L.; część ta została wyodrębniona na podstawie zarządzenia nr 4 Wojewody (...) z dnia 29 stycznia 1997 r. w sprawie podziału Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w L., jako jednostka organizacyjna w rozumieniu art. 551 Kc w Gminie Miejskiej Ch., stanowiąca nieruchomości zabudowane położone na terenie miasta Ch., szczegółowo opisane w decyzji organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji podano, że Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w L. było w dniu 27 maja 1990 r. przedsiębiorstwem państwowym nadzorowanym przez organy stopnia wojewódzkiego. Zadania z zakresu ciepłownictwa uznaje się za zadania z zakresu użyteczności publicznej. Przedsiębiorstwa państwowe wykonujące tego rodzaju zadania otrzymywały status przedsiębiorstw użyteczności publicznej. Organem założycielskim przedsiębiorstwa był terenowy organ administracji państwowej stopnia wojewódzkiego. Zadania z zakresu zaopatrzenia w energię cieplną należą do zadań własnych samorządu terytorialnego zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie terytorialnym. Zostały zatem spełnione wszystkie warunki prawne określone w art. 5 ust. 3 pkt 2 cytowanej ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Komunalizacja na podstawie tego przepisu jest obowiązkowa zarówno dla organu przekazującego, jak i dla gminy, która ma wykonywać zadania za pomocą tego mienia. Powołany przepis mówi, że mienie "przekazuje się", a więc nie pozostawia organowi administracji żadnej sfery uznania. W świetle powołanego przepisu do przekazania nie jest konieczny wniosek gminy ani jej zgoda. Niekonieczność złożenia wniosku wynika już z porównania treści art. 5 ust. 3 oraz art. 5 ust. 4 cytowanej ustawy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego uznaje się, że gmina nie może odmówić przyjęcia mienia komunalnego niezbędnego do wykonania jej zadań. Przekazanie mienia następuje z dniem uprawomocnienia się decyzji. Przedmiotem przekazania jest "zorganizowana część mienia", którą stanowią wymienione w decyzji nieruchomości "wraz ze wszystkimi składnikami mienia", objętymi "Protokołem ustalenia składników majątkowych WPEC w L. podlegających rozliczeniu i przekazaniu dla miasta Ch. według stanu na dzień 31 stycznia 1997 r." W załącznikach do decyzji wymieniono szczegółowo środki trwałe /zał. 1/, wyposażenie /zał. 2/, wartości niematerialne i prawne /zał. 3/, nieruchomości w wieczystym użytkowaniu /zał. 4/, grunty własne /zał. 5/. Protokół ustalenia składników majątkowych wykazuje także stan zobowiązań Przedsiębiorstwa dotyczących terenu Miasta Ch. Nie ma zatem uzasadnienia zarzut, iż przekazywane mienie nie stanowi zorganizowanej części. Składniki majątkowe objęte decyzją stanowią podstawę funkcjonowania przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym, określonym w art. 551 Kc.