Zarządzenie Naczelnika Gminy wydane na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi /Dz.U. 1969 nr 27 poz. 216/ w związku z par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 stycznia 1970 r. w sprawie zasad przejmowania terenów budowlanych na obszarach wsi na własność Państwa /Dz.U. nr 3 poz. 16/ stanowi akt prawa miejscowego i nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zygmunta P. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 4 października 1999 r. (...) w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie ustalenia granic terenów budowlanych przejmowanych na własność Skarbu Państwa - oddala skargę.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, działając na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 w związku z art. 127 par. 3 Kpa, po rozpatrzeniu wniosku Zygmunta P. o ponowne rozpatrzenie sprawy o stwierdzenie nieważności zarządzenia Naczelnika Gminy Z.-G. z dnia 21 sierpnia 1979 r. (...) w sprawie ustalenia granic terenów budowlanych przejmowanych na własność Skarbu Państwa we wsi R., obejmujących nieruchomość oznaczoną jako działka nr 383/4 o pow. 0,7116 ha - rozstrzygniętej decyzją Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 17 kwietnia 1996 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności wymienionego zarządzenia - utrzymał w mocy decyzję tego ministra z dnia 17 kwietnia 1996 r.
W uzasadnieniu decyzji Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast podał, że Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia 17 kwietnia 1996 r. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności Zarządzenia Naczelnika Gminy Z.-G. z dnia 21 sierpnia 1979 r. (...) w sprawie ustalenia granic terenów budowlanych przejmowanych na własność Skarbu Państwa we wsi R., obejmujących opisaną powyżej nieruchomość, stanowiącą własność Zygmunta P., ponieważ zarządzenie wydane w trybie przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi /t.j. Dz.U. 1969 nr 27 poz. 216 ze zm./ nie stanowi decyzji administracyjnej w rozumieniu przepisów Kpa, lecz akt prawa miejscowego, który nie podlega wzruszeniu w administracyjnym toku instancji. Prezes w szczególności wyjaśnia, że zarówno przepisy tej ustawy, jak i przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie przewidywały możliwości wzruszania zarządzeń terenowych organów administracji państwowej o ustaleniu terenów budowlanych na drodze administracyjnej, a jedynie przewidywały składanie uwag, wniosków i odwołań do projektów takiego zarządzenia.
Mając powyższe na uwadze - uznając, że ocena legalności aktów prawa miejscowego nie jest możliwa w trybie postępowania administracyjnego - uznał zasadność decyzji Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa o odmowie wszczęcia postępowania w przedmiotowej sprawie.
Powyższą decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast Zygmunt P. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego podnosząc zarzut naruszenia prawa. Skarżący wyjaśnia, że był właścicielem gospodarstwa rolnego we wsi R. o powierzchni 3 ha, zaś "skradziono" mu około 2,7 ha, z których utworzono około 45 działek budowlanych.
W istocie całe jego gospodarstwo zostało odebrane i przeznaczone na działki budowlane. Działki utworzone zostały rzekomo dla specjalistów niezbędnych dla wsi. Była to fikcja i żadnej z tych działek nie sprzedano dla specjalisty wiejskiego lecz dla mieszkańców Z.-G. Wywłaszczenie było fikcyjne. Odszkodowanie, które mu przyznano było "śmiesznie" niskie i nie odpowiadało faktycznej wartości działek. W późniejszym okresie wieś R. włączona została do Z.-G. Działki, które przekazano na inne cele niż wynikało to z celu wywłaszczenia i z decyzji wywłaszczeniowej - podkreśla skarżący - powinny być zwrócone właścicielowi, a gdyby to było niemożliwe, właścicielowi należy wypłacić odszkodowanie zgodnie z ceną rynkową nieruchomości.