Zgoda właściwego organu administracji na zrzeczenie się użytkowania wieczystego nieruchomości nie następuje w drodze decyzji administracyjnej w świetle art. 2b ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ w brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 7 października 1992 r. zmieniającą ustawę o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 91 poz. 455/ i art. 179 Kc.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi syndyka masy upadłości (...) Zakładów (...) "P." w Ł. na decyzję Wojewody (...) z dnia 17 listopada 1994 r. w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na zrzeczenie się na rzecz Skarbu Państwa prawa użytkowania wieczystego gruntów położonych w O. i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w O., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody (...) na rzecz skarżącego trzydzieści złotych tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego od skargi.
Wojewoda (...) decyzją z dnia 17 listopada 1994 r. nr GKG-GN-7224/226/94 utrzymał w mocy decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w O. z dnia 12 października 1994 r. nr GR.7224/52/94, wydaną na podstawie art. 2b ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464/ w brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 7 października 1992 r. /Dz.U. nr 91 poz. 455/, odmawiającą wyrażenia zgody na zrzeczenie się na rzecz Skarbu Państwa przez (...) Zakłady (...) "P." w upadłości prawa użytkowania wieczystego gruntów oznaczonych numerami działek 90/15 i 90/16, położonych w O. przy ul. P. i Ł. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego stwierdzono, że z wnioskiem o wyrażenie zgody na zrzeczenie się w trybie art. 179 Kc na rzecz Skarbu Państwa prawa użytkowania wieczystego gruntów wystąpiły (...) Zakłady (...) "P." w upadłości, podając, że próba sprzedaży tych gruntów okazała się bezskuteczna ze względu na brak chętnych. Organ pierwszej instancji, wydając negatywną decyzję w tym przedmiocie, uzasadnił ją tym, że opisane grunty są obciążone hipoteką łącznie na 7 009 476 860 zł; uniemożliwia to ich przejęcie do zasobów gruntów Skarbu Państwa. Rozpoznając odwołanie Zakładów "P.", organ odwoławczy podzielił stanowisko Kierownika Urzędu Rejonowego, skoro nieruchomości są obciążone hipoteką, której wysokość znacznie przekracza ich wartość. W myśl art. 179 Kc Skarb Państwa, po przejęciu własności lub prawa użytkowania wieczystego, ponosi odpowiedzialność z nieruchomości za jej obciążenia do sumy, która należałaby się zrzekającemu się w razie wykonania prawa pierwokupu. W razie długów obciążających nieruchomość i przekraczających jej wartość za pozostałe długi odpowiedzialność osobistą ponosi właściciel, w tym wypadku - użytkownik wieczysty. Organ odwoławczy powołał się również na to, że reprezentując interesy Skarbu Państwa, Urząd Rejonowy w O. nie ma obowiązku wyrażenia zgody, o której mowa wyżej. Decyzja w tym przedmiocie ma charakter uznaniowy, "a granicą owego uznania jest obowiązek realizowania obowiązujących aktów prawnych". Dlatego brak było podstaw do uwzględnienia odwołania.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego syndyk masy upadłości (...) Zakładów (...) "P." w Ł. wnosi o uchylenie decyzji organów obu instancji z powodu naruszenia prawa materialnego. Skarżący podaje, że jest bezsporne, iż opisane wyżej nieruchomości zostały przekazane w użytkowanie wieczyste Zakładom "P.", w stosunku do których z dniem 14 września 1993 r. została ogłoszona upadłość. Działalności statutowej Zakłady te zaprzestały już z dniem 1 stycznia 1993 r. Starania o zbycie nieruchomości nie powiodły się. W tej sytuacji, korzystając z uprawnień przewidzianych w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, wystąpił o rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego w trybie art. 179 Kc, "chcąc zrzec się tych nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa". Obciążenie nieruchomości z tytułu zaległości podatkowych, powstałych w okresie prowadzenia działalności gospodarczej przez Zakłady, nie powinno mieć wpływu na zrzeczenie się prawa użytkowania wieczystego, co - zdaniem skarżącego - wynika z uchwały Sądu Najwyższego z dnia 8 września 1992 r. III CZP 89/92.